A dream

41.

Πηγαίνω γρήγορα προς την Αλία η οποία σκουπίζει τα μάτια της , τα οποία έχουν θολώσει κι έχουν πριστεί από το κλάμα.Τι μπορεί να έπαθε ο Σον;Φοβάμαι , δεν θέλω να τον χάσω.
-Αλία , τι συνέβη ; Που είναι ο Σον;Την ρωτάω ανήσυχη και εκείνη προσπάθει να πάρει ανάσες .
-Είναι σε εκείνο το δωμάτιο...Λέει δείχνοντας μια πόρτα στα αριστερά της και συνεχίζει .Ο Χάρη τον βρήκε το μεσημέρι σε μια αποθήκη πολύ άσχημα τραυματισμένο , κάποιος τον είχε πυροβολήσει στο στήθος και εκείνος μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο τύληξε την πληγή με ένα κομμάτι υφάσματος που βρήκε πρόχειρο....εσύ που ήσουν τόση ώρα;Σου είχα στείλει μήνυμα.
Μόλις τα ακούω όλα αυτά κάθομαι αμέσως σε μια καρέκλα δίπλα από την Αλία σοκαρισμένη προκειμένου να μην λιποθυμήσω.
Αφού ηρεμώ λίγο , εξηγώ στην Αλία όλα αυτά που μου συνέβησαν σήμερα .
Ένας γιατρός βγαίνει έξω από το δωμάτιο του Σον και έρχεται προς το μέρος μας.
-Είστε εδώ για τον Σον Μέντες;
-Ναι , σας παρακαλώ , πείτε μου ότι είναι καλά.Λέω σε εκείνον.
-Έχασε αρκετό αίμα και εάν δεν του είχαν βάλλει αυτό το κομμάτι υφάσματος σίγουρα η αιμοραγία θα ήταν ακόμη χειρότερη.Βέβαια , είναι τυχερός διότι η σφαίρα τον πέτυχε σε σημείο που δεν θα του προκαλέσει κάποιο πρόβλημα .Το θέμα είναι ότι έχει χάσει αρκετό αίμα.
-Θα γίνει καλά;Τον ρωτάμε εγώ και η Αλία ταυτόχρονα.
-Ναι, μην ανησυχείτε , βέβαια θα χρειαστούμε δότη αίματος , κάποιον που να έχει την ίδια ομάδα με εκείνον.
-Είμαι αδελφή του και έχουμε την ίδια, πότε μπορώ;
-Ωραία , έλα μαζί μου.Της λέει και εκείνη σηκώνεται από την θέση της.

...δύο μήνες αργότερα...
Ο Σον εδώ και δύο εβδομάδες έχει βγεί από το νοσοκομείο και είναι μια χαρά.Ευτυχώς αναρώνει πολύ γρήγορα.
Εγώ τώρα βρίσκομαι στο αυτοκίνητο και οδηγώ προς το σπίτι.
Φτάνω και βάζω το αυτοκίνητό μου στο γκαράζ.Βγάζω τα κλειδιά από την τσάντα μου και βλέπω τον Σον να κάθεται σε μια πολιθρόνα κοιτάζοντας κάτι στο κινητό του.
-Σον , γύρησα .Του λέω και εκείνος σηκώνει λίγο το κεφάλι του να με αντικρίσει.
-Ναι , το κατάλαβα.Λέει αφιάφορος , σαν να έκανα κάτι που τον πείραξε.
-Σον , είναι όλα εντάξει;Τον ρωτάω παρεξενεμένη λόγω της συμπεριφοράς του , η οποία δείχνει διαφορετική.
-Ναι, όλα εντάξει.Λέει ακόμη πιο αδιάφορα , σαν να μην έχει καθόλου όρεξη να μου μιλήσει.
-Καλά , τέλος πάντων ... πάω να κάνω ένα μπάνιο.Λέω χωρίς να θέλω να συνεχίσω την συζήτηση , αφού ούτε εκείνος φαίνεται να το θέλει.
Μα καλά , τι τον έπιασε τώρα και φέρεται τόσο παράξενα;Έκανα κάτι και μου θύμωσε και εγώ δεν το θυμάμαι;
Ας ελπίζουμε ότι είχε απλά τα νεύρα του για κάι ότι θα του περάσουν , γιατί δεν έχω καμία όρεξη να τσακωθώ μαζί του.
...
Πάω στην κουζίνα και βάζω λιγο νερό σε ένα ποτηρι , γιατί δίψασα.Μόλις μπαίνω μέσα , βλέπω τον Σον να κάθεται σε μια καρέκλα και να μην κάνει τίποτα , πέρα από το να πειράζει ένα χαρτομάντηλο , βασικά να το σκίζει , χωρίς καθόλου ενέργεια , σαν να μην ξέρει τι να κάνει για να περάσει η ώρα του.Το ύφος του είναι σοβαρό και εμένα δεν μου δίνει σημασία , σαν να μην είμαι εδώ.
Εγώ σταματάω λίγο και τον κοιτάζω , εκείνος συνέχίζει αυτό που κάνει αγνοώντας με.
-Σον , μπορείς να μου πεις τι τρέχει;Του λέω ήρεμα κοιτώντας τον στα μάτια προσπαθώντας να τον κάνω κι εκείνον να με κοιτάξει.
Ο Σον σηκώνει το κεφάλι του και το γυρίζει από την άλλη μεριά ξεφυσώντας και αποφεύγοντας να μου απαντήσει.
-Σον , μπορείς να μου πεις τι σε έχει πιάσει σήμερα και με αγνοείς;Τον ρωτάω εκνευρισμένη πλέον , χωρίς όμως να ανεβάσω τον τόνο της φωνής μου.
-Γιατί σε νοιάζει τόσο πολύ;Ρωτάει με νεύρα και στρέφει το βλμμα του σε εμένα επιτέλους.
-Καλά , με δουλεύεις;Όλη την μέρα κάνεις σαν να μην υπάρχω , δεν μου λες τον λόγο και πρέπει υποτίθεται να τον ξέρω;Του λέω νευριασμένη , προσπαθώντας να καταλάβω τι μου λέει.
-Είσαι σίγουρη ότι δεν ξέρεις;Μου λέει ο Σον καθώς σηκώνεται από την καρέκλα και στην φωνή του εκτός από νεύρα , διακρύνω και ειρωνία.
-Που θες να ξέρω;Μου είπες και δεν το θυμάμαι ;Από την στιγμή που γύρισα στο σπίτι σήμερα είσαι με νεύρα και δεν μου μιλάς.Του λέω φωνάζοντας.
-Τότε βάλλε το μυαλό σου να δουλέψει κουκλίτσα μου , τι το έχεις στο κεφάλι σου εάν δεν το χρησιμοποιείς;Λέει αυξάνοντας κι εκείνος τον τόνο της φωνής του και η φκέβα στον λαιμό του πετάγεται από τα νεύρα του.
Μόλις το ακούω αυτό, στέκομαι και τον κοιτάζω με ανοιχτό το στόμα , καθώς έχω σοκαριστεί με αυτό που είπε.
-Γίνε πιο ξεκάθαρος επιτέλους.Του λέω και εκείνος και χτυπάει ρυθμικά τα δάχτυλά του στο τραπέζι.
-Δηλαδή το ονομα Τζέικ δεν σου λέει τίποτα;Με ρωτάει θυμωμένος ο Σον και με κοιτάζει με ένα ανακρητικό βλέμμα..