A dream

64.We can forget it.

-Με ακούς καθόλου;Λέει αφού με βλέπει που έχω αφαιρεθεί.Δεν του απαντάω και χωρίς να το σκεφτώ καθόλου , ενώνω τα χείλη μου με τα δικά του.Εκείνος δεν με απομακρύνει , ανταποκρύνεται στο φιλί μου μετά από λίγο.Πραγαματικά , είμαι πολύ μπερδεμένη , δεν ξέρω γιατί τον φιλάω αυτή την στιγμή και πως μου πέρασε από το μυαλό ...απλά παρασύρθηκα.Μου είναι δύσκολο να βρίσκομαι μαζί του και να μην μπορώ να τον φιλάωκαι να τον αγκαλιάζω ...
Κάνω ένα βήμα πίσω καθώς αυτές οι σκέψεις περνάνε από το μυαλό μου και κοιτάζω κάτω αμήχανα.
-Ουάου.Λέει ο Σον έκπληκτος από το γεγονός οτί τον φίλησα , ενώ χθες είχαμε τσακωθεί.
-Δεν ξέρω αλήθεια γιατί το έκανα αυτό.Του λέω.
-Εεμ ...εμ δεν πειράζει .Μπορούμε εάν θέλεις να το ξεχάσουμε ...θέλεις;Με ρωτάει κοιτάζοντας με νόημα στα μάτια και αναγκάζοντας με να κάνω το ίδιο.Τα μελί του μάτια νιώθω σαν να με σκοτώνουν καθώς κοιτάζουν τα δικά μου .Τώρα δηλαδή με βάζει να διαλλέξω εάν θέλω να ξαναγίνουν όλα όπως ήταν πριν μερικές μέρες και γενικά για όλο το χρονικό διάστημα που δεν ήμασταν μαζί ή να είμαστε απλά τσακωμένοι ή τέλοσπαντων αυτό που είμαστε αυτή την στιγμή;Δεν έχω ιδέα.Δεν ξέρω , θέλω να είματτε μαζί , αλλά δεν είμαι σίγουρη τι πρέπει να κάνω.Φοβάμαι πως εάν προσπαθήσω να τα ξαναβρούμε , θα χάσω τον χρόνο μου.Από την μία τον αγαπάω , αλλά από την άλλη δεν ξέρω...
-Θέλω απλά ...να μην δώσουμε προς το παρόν σημασία σε αυτό.Του απαντάω .
-Ααα...δηλαδή να το ξεχάσουμε;Λέει χωρίς να έχει κάποια έκφαση στο πρόσωπό του που να μαρτυρεί τα συναισθήματά που νιώθει αυτή την στιγμή και με κοιτάζει και τα μάτια του δεν ξεκολλάν από τα δικά μου περιμένοντας την απάντησή μου .
-Θέλεις να το ξεχάσουμε ή όχι;Με ξαναρωτάει , αφού εγώ δεν του έχω απαντήσει ακόμη.
-Σον ...ξέρεις τι θέλω.Του λέω
-Εάν ήξερα δεν θα σε ρωτούσα.Λέει και έχει το ίδιο ύφος που είχε και πριν.Εγώ ξεφυσάω καθώς τον κοιτάζω.
-Ωραία λοιπόν , πες μου εσύ τι νομίζεις ,εφόσον δεν γνωρίζεις.Του λέω κάπως εκνευρισμένη.
-Εγώ νομίζω πως ίσως να θέλεις να το ξεχάσουμε , μπορεί και να θέλεις να ξεχάσουμε όλο το παρελθόν μας .Λεει χαμηλώνοντας την φωνή του στο τέλος κι εγώ πραγματικά δεν καταλαβαίνω γιατίτα πιστεύει αυτά.
-Σον , πως σου ήρθε κάτι τέτοιο;
-Χθες τσακωθήκαμε γιατί αμφέβαλα για το εάν με εμπιστεύεσαι και τώρα που σε ρώτησα εάν θέλεις να ξεχάσουμε αυτό το απλό φιλί , δυσκολεύεσαι να μου απαντήσεις.
Λέει ο Σον χαμηλόφωνα και στο τέλος μου χαμογελάει ελάχιστα σαν να νιώθει πως όλα έχουν τελειώσει και σαν να ήξερε πως αυτή θα ήταν κατάληξη και απλά λέει πως δεν πειράζει.Σκήβει το κεφάλι του σταματώντας πλέον να με κοιτάζει και παρατήρω ότι στο μάγουλό του κυλάει ένα δάκρυ.
-Σον , είσαι ό,τι καλύτερο έχει συμβεί ποτέ στην ζωή μου και το ενοώ.Του λέω και τον αγκαλιάζω ύστερα από λίγο.Εκείνος κάνει το ίδιο και μένουμε και οι δύο σιωπηλοί.
....Την επόμενη μέρα...
ZAYN'S POV
Προχωράω ανάμεσα στις μαρμάρυνες πλάκες , που είναι στολισμένες με μπουκέτα λουλουδιών ή σκέτα λουλούδια .Ορισμένες έχουν και σκαλισμένα σχέδια πάνω τους πέρα από τα ονόματα των ανθρώπων που είναι θαμμένοι εδώ και οι φωτογραφίες τους βρίσκονται σε κορνίζες.Υπάρχουν εδώ τόσοι τάφοι ανθρώπων , οι οποίοι ήταν μικροί σε ηλικία και είναι τόσο θλιβερό να το βλέπει κανείς .Τα μάτια μου πέφτουν μπροστα σε μια ταφόπλακα , πάνω στην οποία υπάρχει γραμμένο <<CAMERON DALLAS>> . Κάτω ακριβώς απο αυτό γράφει <<1994-2016>> και σταματάω εκεί .Το μόνο που κάνω είναι να το κοιτάζω , τα μάτια μου έχουν πια βουρκώσει , αλλά δεν με νοιάζει.Καθώς βρίσκομαι εκεί νιώθω ένα χέρι να με ακουμπάει στον όμο και εγώ γυρνάω για να δω ποιος είναι και την ίδια στιγμή σκουπίζω τα μάτια μου.
-Ρεε , δεν αξίζει να στενοχωριέσαι άλλο γι'αυτό.Μου λέει ο Τζάστιν και με κοιτάζει λυπημένος βλέποντας την κατάστασή μου.
-Ξερω πως δεν αξίζει να στενοχωριέμαι για έναν άνθρωπο που έχει σκοτώσει τόσο κόσμο , όμως κατάλαβέ με , είναι σαν αδελφός μου .Όσα κι αν έχει κάνει , μαζί μεγαλώσαμε , εκείνος με βοηθούσε όποτε δεν  ήμουν καλά και με συμβούλευε.Όταν έμαθα τι άθλιος που ήταν , ήταν πλέον αργά , για μένα ήταν σαν αδελφός μου και δεν μπορούσαν να κάνω κάτι για να το αλλάξω αυτό.Λέω και δάκρυα τρέχουν από τα μάτια μου.
-Έχεις κι εμένα , μην το ξεχνάς αυτό.Λέει ο Τζάστιν και μου χτυπάει φιλικά το μπράτσο.
-Βασικά , έχω μόνο εσένα .Μέχρι και η κοπέλα μου με απάτησε.
-Μην τα σκέφτεσαι αυτά τώρα .Εξάλλου σου είπα οτι θα βρω τον πραγματικό λόγο για τον οποίο πέθανε ο Κάμερον.Λέει οΤζάστιν κι εγώ στριφογυρίζω τα μάτια μου.
-Βρε κούκλα μου , σταμάτα να το ψάχνεις , δεν θα καταφέρεις τίποτα , γιατί δεν το καταλαβαίνεις;
-Σταμάτα να με λες έτσι , μου την σπάει.Λέει ο Τζάστιν και γελάω , έχει πλάκα να τον πειράζω.
-Τζάστιν , είμαι σίγουρος ότι δεν υπήρχε ατύχημα , μάλλον τον δολοφόνησαν ..