A dream

38.I'm worried

KATHERINE 'S POV
Παίρνω τον Σον τηλέφωνο εδώ και αρκετή ώρα αλλά δεν το σηκώνει , έχω αρχίσει και ανησυχώ .Πήρα τηλέφωνο τον Τζακ σε περίπτωση που είναι μαζί του , όμως εκείνος μου είπε ότι είχε να μιλήσει μαζί του από το πρωί.Δεν μπορώ να καταλάβω που μπορεί να είναι , σήμερα είχε πει ότι θα γυρνούςε νωρίς στο σπίτι , αλλά ακόμη και να είχε κανονίσει κάτι άλλο πιο μετά , θα με είχε ειδοποιήσει , πάντα με ειδοποιεί.
Λοιπόν , θα πάω στην Κριστίν , δεν μπορώ να είμαι μόνη μου εδώ πέρα , ειδικά το βράδυ.Θα στείλω στον Σον απλά ένα μήνυμα να ξέρει που θα βρίσκομαι , όταν τέλοσπάντων ανοίξει το κινητό του.
...
Φτάνω στο σπίτι της Κριστίν και μπαίνω από την πίσω αυλή , διασχίζω τον κήπο της και βλέπω ότι πόρτα της βεράντας είναι ανοιχτή , οπότε περνάω μέσα.
Μόλις μπαίνω στο σπίτι , βλέπω τον Ντίλαν με την Κριστίν να κάθονται στον καναπέ και να φιλούνται , καθώς η Κριστίν έχει τυλιγμένα τα χέρια της γύρω από τον λαιμό του και εκείνος τα δικά του στους γοφούς της.
Εκείνοι μετά από λίγο αντιλαμβάνονται την παρουσία μου και απομακρύνεται ο ένας από τον άλλον και Κριστίν φτιάχνει λίγο το μαλλί της που είχε ξεμαλλιαστεί λίγο.
-Έεμμ ... σκέφτηκα να περάσω λίγο από εδώ μιας και ο Σον δεν έχει έρθει ακόμη...αλλά καλύτερα να φύγω.Λέω κάπως αμήχανα.
-Όχι όχι μείνε , εμείς απλά φιλιμασταν.Λέει η Κριστίν για να μην φύγω.
-Σίγουρα δεν σας διακόπτω από κάτι...;
-Αμέσως εκεί το μυαλό σου...Λέει η Κριστίν προσπαθώντας να με πείσει ότι τους διέκοψα από απλά φιλάκια και ο Ντίλαν την κοιτάζει με ύφος " παντώς εγώ εκεί το πήγαινα" και τότε εκείνη τον κοιτάζει σαν να του απαντάει "σταμάτα απλά συμφώνησε μαζί μου".Εγώ τους κοιτάζω παραξενεμένη , βλέποντας τους να μιλάνε με τα μάτια τους και τότε στρίβουν και οι δύο το κεφάλι τους για να με κοιτάξουν και στο πρόσωπό τους σχηματίζεται ένα μεγάλο παράξενο χαμόγελο.
-Κάτσε κάτω .Με διατάζει η Κριστίν την στιγμή που αρχίζω να κάνω αργά βήματα προς τα πίσω για να φύγω.
-Καλά, όμως σίγουρα δεν ενοχλώ;
-Ναι παιδάκι μου , πόσες φορές θα σου το πούμε;Για λέγε , γιατί δεν έχει γυρίσει ακόμα;
-Δεν ξέρω , δεν σηκώνει το τηλέφωνο και ούτε ο Τζακ δεν ξέρει που είναι.
-Μήπως έγινε τίποτα μεταξύ σας ...;Με ρωτάει η Κριστίν.
-Όπως;
-Εεμμ... να ... δεν ξέρως...μήπως τσακωθήκατε ή έγινε καμία παρεξήγηση;
-Όχι , δεν νομίζω , αλλά ακόμη και να είχαμε τσακωθεί , το πιο πιθανόν είναι να ήταν στον Τζακ , ο οποίος όμως έχει να τον δει από το πρωί.Κάτι άλλο συμβαίνει και έχω αρχίσει να αγχώνομαι.
...Μια ώρα μετά...
Φεύγω από το σπίτι της Κριστίν και νιώθω μια αναγούλα , από χθες είμαι έτςι ,με πονάει λίγο και ο λαιμός μου , μάλλον θα κρύωσα προχθές που είχα συναυλία και έκανε πολύ κρύο .
SHAWN'S POV
-Ααα ναι , δεν σου είπα και το καλύτερο.Λέει ο Χάρη με ένα εκνευριστικό ύφος και εγώ τον κοιτάζω προσπαθώντας να καταλάβω τι μπορεί να εννοεί .Δηλαδή τι καλύτερο υπάρχει από το να σε απαγάγουν και να μην ξέρεις εάν θα είσαι ζωντανός μέχρι άυριο;
-Δηλαδή;Τον ρωτάω απορρημένος.
-Θα δεις , μην ανησυχείς , δεν χρειάζεται να φοβάσαι ...νομίζω.Λέει ενώ η φωνή του χαμηλώνει όσο μιλάει μόλις τελειώνει την πρότασή του , γελάει λίγο σαν ηλίθιος αφού δεν μπορεί ούτε τα γέλια του να συγκρατήσει με αυτές τις βλακείες που λέει ή μάλλον προσπαθεί να με τρομάξει.
Τότε , ακόυγονται κάτι βήματα έξω από το δωμάτιο και σιγά σιγά ο ήχος τους δυναμώνει , μέχρι που η πόρτα ανοίγει καί ένας άντρας με κανονικό ύψος εμφανίζεται στον χώρο.Μόλις κοιτάζω το πρόσωπό του , τα μάτια μου ανοίγουν διάπλατα και εάν κρατούσα κάτι αυτή τη στιγμή σίγουρα θα μου είχε φύγει από το χέρι.
-Κάμερον;Λέω σοκαρισμένος που τον βλέπω και ένα στραβό σατανικό χαμόγελο σχηματίζεται στο πρόσωπό του και με κοιτάζει σαν να μου λέει "νόμιζες οτι θα γλίτωνες τόσο εύκολα από εμένα;"
-Χάρη , μας αφήνεις λίγο μόνους;Λέει ο Κάμερον και στρέφει το βλέμμα του στον Χάρη , ο οποίος γνέφει καταφατικά το κεφάλι του και αποχωρεί απο το δωμάτιο.
-Λοιπόν , Σονούλι , καιρό είχαμε να τα πούμε , δεν ερχόσουν καθόλου να με δεις στην φυλακή .Λέει ειρωνικά
-Κάμερον , τι κάνεις εδώ;Δεν θα έπρεπε να ήσουν ακόμη στην φυλακή;Λέω  , ενώ ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει τι συμβαίνει.
-Ας πούμε απλά ότι έκανα κοπάνα.
-Μπορείς να μου πεις τι θες από την ζωή μου;
-Θέλω να σου δείξω γιατί δεν θα τα βάζεις μαζί μου.Λέει ο Κάμερον και μου σφίγγει περισσότερο το σχοινί με το οποίο έχει δέσει τα χέρια μου.
-Κάμερον να ξέρεις πως όταν φύγω από εδώ την έχεις βάψει.Λέω και εκείνος μου κλείνει το στόμα με ένα κομμάτι υφάσματος για να μην μιλάω.
Τότε βγάζει από την τσέπη του ένα όπλο και στοχεύει πάνω μου...δεν στοχεύει όμως ούτε στα πόδια μου , αλλά ούτε και στα χέρια μου ... στοχεύει στο στήθος μου.
Ένας πολύ δυνατός ηχος βγαίνει από το όπλο του και μετά από αυτό όλα σκοτεινιάζουν σε κλάσματα δευτερολέπτων...