A dream

68.

Βλέπω το μήνυμα που μου έστειλε ο Τζάκ και αμέσως μετά πατάω το πλήκτρο για να τον πάρω τηλέφωνο.Νιώθω την καρδιά μου να χτυπάει πλέον πιο γρήγορα και ταυτόχρονα να προσπαθώ να καταλάβω.Ο ήχος του κινητού μου ακούγεται καθώς περιμένω να απαντήση στην κλήση μου ο Τζακ.Ξαφνικά , η φωνή του ακούγεται από την άλλη πλευρά της γραμμής και νιώθω μια ανακούφιση.
-Αα γειά Σον.Μου λέει χαλαρά και σκέφτομαι πως όλα είναι εντάξει.
-Τζακ , τι έγινε ; Είσαι καλά;Τον ρωτάω ανήσυχος .
-Τι εννοείς ;Όλα μια χαρά.Λέει σαν να μην καταλαβαίνει.
-Παιδί μου , χάζεψες;Πριν λίγο δεν μου έστειλες μήνυμα λέγοντάς μου ότι είχες ατύχημα με το αυτοκίνητο και οτι έχεις χτυπήσει άσχημα;Λέω υπενθυμίζοντάς του το μήνυμα που διάβασα πριν.
-Αα ναι , ναι ...πλάκα σου έκανα.μου απαντάει με το ίδιο ύφος και εγώ επεξεργάζομαι αυτό που μου είπε .Δεν μιλάω , προσπαθώ να συγκρατηθώ από το να τον βρίσω.
-Σον , με ακούς ;Προσθέτει αφού δεν του απαντάω και μπορώ να καταλάβω από την φωνή του πως είναι έτοιμος να πεθάνεωι από τα γέλια.
-Θέλεις κάτι να μου πεις ;Λέω προσπαθώντας να αγνοήσω αυτό που έγινε πριν.Δεν είμαι και στα καλύτεράμου και έχω και τον Τζακ να θέλει να πάθω κανένα καρδιακό.
-Θέλεις να πάμε για καφέ;
-Τζακ πραγματικά δεν έχω όρεξη.
-Δηλαδή θα κάτσεις στο σπίτι σου να κλαίς την μοίρα σου;Θα έρθεις .
-Τζακ , απλά δεν έχω όρεξη να βγω έξω και να έχω και τους παπαράτσι να μας βγάζουν φωτογραφίες.Του λέω προσπαθώντας να τον πείσω να μην πάμε.
-Οι παπαράτσι θα είναι μέχρι να μπούμε μέσα στην καφετέρεια , γι'αυτό σταμάτα να βρίσκει δικαιολογίες .Θα σε περιμένω σε δέκα λεπτά στην καφετέρεια που συναντιόμαστε σχεδόν πάντα.Λέει και το κλείνει χωρίς να με αφήσει να αρνηθώ.
Πρέπει να πάω γιατί δεν θα με αφήσει ήσυχο.
...μισή ώρα αργότερα...
-Πραγματικά όμως , δεν σε καταλαβαίνω.Πως σου ήρθε να την χωρίσεις;Λέει ο Τζακ μπερδεμένος και εκνευρισμένος την ίδια στιγμή.
-Τζακ , το συζητήσαμε αυτό και σου ξαναλέω ότι ήμουν θυμωμένος και δεν σκεφτόμουν τι έλεγα.Του απαντάω και εκείνος κάνει κύκλο τα μάτια του .
-Ναι όμως τι θα κάνεις τώρα;Η Κάθριν σίγουρα θα είναι θυμωμένη μετά από όλα αυτά.
-Αλήθεια , δεν ξέρω .Δεν θα θέλει να με βλέπει μπροστά της για αρκετό καιρό.Λογικό μου φαίνεται όμως ,την μία της λέω ότι την αγαπάω και την άλλη την χωρίζω.Λέω και όλες αυτές οι στιγμές περνάνε από το μυαλό μου κάνοντάς με σωπάσω για μερικά δευτερόλεπτα κοιτάζοντας απλά τα χέρια μου.Δεν μπορώ να την σκέφτομαι να κλαίει εξαιτίας μου και να μην μπορώ να κάνω κάτι γι'αυτό.
-Βρε Σον , ίσως ξέρεις...να έπρεπε να την ξεχάαεις.Μου λέει και με τα λόγια του αυτά το στρέφω το βλέμμα μου κατευθείαν πάνω του χωρίς να έχω κάτι να πω και απλά να τον κοιτάζω.Δεν θα αντέξω να την χάσω ...ξανά.
-Σον , νομίζω πως αυτο θα ήταν το καλύτερο και για τους δύο σας.Εννοώ ...όλη την ώρα πια τσακώνεστε για χαζομάρες και αυτό καταλήγει κάθε φορά σε καβγά.Ήταν μια από τις πιο σημαντικές σου σχέσεις , αλλά μάλλον ήρθε το τέλος της.Περάσατε ωραία μαζί , ομώς ήρθε ο καιρός να χωρίσουν οι δρόμοι σας.Δεν χρειάζεται να ξεχάσεις αυτό που είχατε , κράτα το στην καρδιά σου και φύλα το για πάντα εκεί.Το μόνο που πρεπει να κάνεις είναι να συνειδητοποιήσεις πως όλα τελείωσαν , αλλά δεν πρέπει να στενοχωριέσαι γι'αυτό , σου χάρισε κάποιες από τις πιο όμορφες στιγμές της ζωής σου , όπως και μια κόρη , όμως όλα θα πάνε καλά.Εσύ πρέπει να ξέρεις πως είσαι τυχερός που την είχες στη ζωή σου.Λέει ο Τζακ κι εγώ κουνάω το σκυμμένο κεφάλι μου ελαφρά δεξιά και μετά αριστερά προσπαθώντας να διώξω όλες αυτές τις αναμνήσεις που έρχονται στο μυαλό μου και νιώθω τα μάτια μου βουρκωμένα , δεν θα κλάψω όμως.Ο Τζακ έχει δίκιο και το ξέρω , αλλά δεν είναι εύκολο για εμένα να την ξεχάσω.
-Συγγνώμη που έπρεπε να τα ακούσεις αυτά και ειδικά από εμένα , αλλά στα είπα όλα αυτά διότι νοιάζομαι για εσένα.Λέει χαμηλόφωνακαι σκύβει λίγο το κεφάλι του προσπαθώντας να με κοιτάξει στα μάτια.
-Το ξέρω.Του λέω σχεδόν ψιθυριστά και σηκώνω επιτέλους το κεφάλι μου.Ο Τζακ μου χαρίζει ένα παρηγοριτικό χαμόγελο και του ανταποδίδω το χαμόγελο.Ξαφνικά τα μάτια του Τζακ γουρλώνουν κοιτάζοντας κατι πιο πίσω από εμένα.Εγώ τον κοιτάζω με απορία και ένα ελαφρύ γέλοιο βγαίνει από το στόμα μου.
-Τζακ , τι έγινε;Τον ρωτάω και αυτός είναι σαν να ξυπνάει.
-Εε..εεμ τίποτα , κάτι ήθελα να σου πω και το ξέχασα.Λέει ο Τζακ χωρίς να με πεισει ότι όλα είναι εντάξει και ξεφυσάω γυρνώντας πίσω για να δω τι τρέχει.Εκείνη την στιγμή η φωνή του Τζακ ακούγεται να μου λεέι να μην γυρίσω , ότι όλα είναι εντάξει , όμως τον αγνοώ.Τα μάτια μου τότε γουρλώνουν στο θέαμα της Κάθριν να μπαίνει στο μαγαζί μαζί με τον ....Ζέιν.
-Τι κάνει η Κάθριν μαζί του;Του λέω φωνάζοντας φιθυριστά έχοντας φρικάρει και προσπαθώ να πάρω ανάσες.
-Ηρέμησε Σον , δεν νομίζω να τρέχει κάτι μεταξύ τους .
-Τζακ κοίτα πως κοιτάζονται ...τόσο εύκολα με ξεπέρασε;Λέω χώνοντας το πρόσωπό μου στα χέρια μου προσπαθώντας να χαλαρώσω.
-Μα δεν ξέρεις καν εάν είναι μαζί .
-Ακόμη κι αν δεν είναι μαζί ....κοίτα την φαίνεται χαρούμενη ...πιο χαρούμενη από όταν ήταν μαζί μου.
-Σον σύνελθε σε παρακαλώ .Προφανώς και ήθελε να ξεχαστεί για λίγο και ο Ζέιν μάλλον θα της ζήτησε να πάνε μια βόλτα .Εσένα πρέπει να σε νοιάζει να είναι χαρούμενη.
-Τζακ , αυτό που μου ζητάς δεν είναι καθόλου εύκολο.
-Σον , πρέπει να προχωρήσεις.Λέει κι εγώ γνέφω καταφατικά .Ίσως να πρέπει να σταματήσω να ελπίζω , όμως θα την περιμένω πάντα εάν αλλάξει γνώμη.
Τότε τα μάτια μου συναντιούνται με της Κάθριν από μακρυά και απομακρύνω το βλέμμα μου αμέσως από εκείνην.
Δεν μπορεί αυτό να είναι το τέλος μας..