Paid

|27|

Μάρκος

Στήριξα το σώμα μου στα κουφώματα της πόρτας όσο περίμενα την πόρτα να ανοίξει. Είχα χτυπήσει το κουδούνι εδώ και αρκετή ώρα και η υπομονή μου είχε αρχίσει να εξαντλείται.

Η γροθιά μου βρήκε δυνατά την πόρτα, κάνοντας έναν κρότο να ακουστεί.

"Που είναι αυτή;" γρύλλισα στην τρελή με το ασημί μαλλί μόλις μου άνοιξε την πόρτα.

"Δεν είναι εδώ." απάντησε και προσπάθησε να με εμποδίσει να μπω μέσα, κλείνοντας την πόρτα.

Την έσπρωξα με δύναμη και άνοιξα διάπλατα την πόρτα. Το να με εμποδίζει να μπω ήταν μεγάλο λάθος.

"Που είναι;" ξαναρώτησα και άρχισα να ψάχνω τα δωμάτια του σπιτιού της.

Έψαχνα την Νίκη τις τελευταίες τρεις μέρες. Δεν είχε δώσει σημασία ζωής, δεν απαντούσε στα τηλέφωνα μου, όχι μόνο σε μένα αλλά και στους γονείς της. Είχα κοιτάξει παντού όταν θυμήθηκα πως μόνο σε ένα μέρος θα μπορούσε να έρθει.

"Το ξέρω πως είναι εδώ. Πες της να βγει έξω τώρα." φώναξα νευριασμένος στην Τόνια και κάθισα στο καναπέ του σαλονιού της.

Αυτή δεν κουνήθηκε από την θέση της και με κοίταξε γεμάτη μίσος. Δεν με ένοιαζε τι της είχε πει η Νίκη και τι πίστευε για μένα. Να πω την αλήθεια την είχα γραμμένη στα αρχίδια μου και αυτήν και όλους. Αυτό που με ενδιέφερε ήταν να βρω την Νίκη.

Νευριασμένος, σηκώθηκα από τον καναπέ και κατευθύνθηκα στο υπνοδωμάτιο. Η Τόνια με ακολούθησε, λέγοντας πως άδικα την ψάχνω εδώ.  Ήταν εδώ, το ήξερα, και δεν χρειαζόμουν ένα κοριτσάκι να μου λέει το αντίθετο.

Άνοιξα την πόρτα με δύναμη και την βρήκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι σε εμβρυακή στάση. Φορούσε ένα λευκό αθλητικό ραντάκι, παρά την παγωνιά του Νοέμβρη, και είχε ριγμένη στα πόδια της μια μάλλινη κουβέρτα.

Πλησίασα στο μέρος της πιο εκνευρισμένος από ποτέ. Αυτή δεν μετακινήθηκε εκατοστό, ούτε έκανε κάποια προσπάθεια να φύγει μακριά μου, αντιθέτως συνέχισε να κοιτάει με το απλανές βλέμμα της κάπου αόριστα.

"Γαμώτο σου Νίκη, σε ψάχνω παντού." πρόφερα νευριασμένα και έκατσα στο πάτωμα δίπλα της.

"Γιατί δε σηκώνεις το τηλέφωνο σου;" συνέχισα με το ίδιο ύφος και έπιασα την συσκευή της από το κομοδίνο δίπλα μας.

Έλεγξα το κινητό της όπως έκανα εδώ και τόσο καιρό όταν έβρισκα την ευκαιρία. Είχε κλήσεις από τους γονείς της και από εμένα ενώ τα περισσότερα μηνύματα ήταν του Γιάννη.