Paid

|56|

Μάρκος

Τα μάτια μου ανοιγόκλεισαν αργά και με δυσκολία, κουρασμένα και ενοχλημένα από το ξαφνικό φως. Το στόμα μου ήταν στεγνό, κατάπια το ελάχιστο σάλιο που είχα και γεύτηκα μια περίεργη μεταλλική γεύση. Χρειαζόμουν νερό, αυτή η μαλακία έπρεπε να εξαφανιστεί από το στόμα μου πριν ξεράσω.

Προσπάθησα να μετακινηθώ αλλά το σώμα μου δεν συνεργαζόταν. Τα άκρα μου ηταν μουδιασμένα, μετά βίας τα ένιωθα. Τα χέρια μου ήταν σα δεμένα. Κοίταξα το αριστερό μου χέρι και μία βελόνα ήταν καρφωμένη στις φλέβες μου.

Κοίταξα γύρω μου τρομοκρατημένος και συνειδητοποίησα πως δεν ήμουν σπίτι, ούτε και κάπου άλλου γνωστά, αλλά σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου. Αυτή η βρώμα, η μυρωδιά από αρρώστια, μου έφερε αναγούλα. Έπρεπε να πάω επειγόντως στη λεκάνη της τουαλέτας και να βγάλω ότι έχω φάει.

"Μην κουνιέσαι."

Η φωνή της ήχησε σαν μήνυμα αγγέλου στα αυτιά μου. Δεν ήξερα αν ήταν μία παραίσθηση από αυτές που συνήθιζα να έχω τον τελευταίο καιρό ή αν ήταν πράγματι αυτή κοντά μου, με σάρκα και οστά. Έψαξα με το βλέμμα μου στο δωμάτιο και την βρήκα. Ήταν εκεί, καθισμένη σε μία καρέκλα, με τα πόδια δεμένα σε σταυροπόδι και τα χέρια της ακουμπισμένα πάνω στα γόνατά της, να με παρακολουθεί με βλέμμα σοβαρό και ανέκφραστο.

"Θέλω να ξεράσω." της είπα και προσπάθησα να σηκωθώ. Εκείνη πλησίασε στο κρεβάτι, με ξάπλωσε πάλι και επανήλθε στη θέση της.

"Για να ξεράσεις, θα πρέπει και να έχεις φάει κάτι. Και εσύ, τις δύο τελευταίες μέρες, τρέφεσαι από ορό." με ενημέρωσε και εγώ την κοίταξα έκπληκτος. Πως σκατά βρέθηκα εδώ πέρα;

Το μυαλό μου γέμισε με θολές εικόνες, αόριστες. Δεν μπορούσα να συνδέσω τα κομμάτια, το κεφάλι μου άρχισε να πονάει και τα νεύρα μου οξύνθηκαν. Δεν θυμόμουν τίποτα, ούτε πως κατέληξα εδώ ούτε γιατί.

Μόλις ήμουν έτοιμος να την ρωτήσω τι είχε συμβεί, η πόρτα άνοιξε και μια νοσοκόμα στην ηλικία του μπαμπά μου μπήκε μέσα. Με ταίριασε καλύτερα στο κρεβάτι, λες και ήμουν ανάπηρος και δεν μπορούσα να το κάνω, και μου άλλαξε τον ορό.

"Σε λίγο θα περάσει ο γιατρός." είπε σε μένα και έπειτα στράφηκε προς τη Νίκη, "Θα πρέπει να περάσετε από το τμήμα αιμοληψίας, να υπογράψετε για τη αιμοδοσία." της ζήτησε και η Νίκη ανεβοκατέβασε το κεφάλι της θετικά, "Η εγχείρηση ήταν επιτυχής, η δεσποινίς δεν έχει ξυπνήσει ακόμα αλλά έχει μεταφερθεί στο 302, σε περίπτωση που θέλετε να την δείτε." είπε και έφυγε από το δωμάτιο, αφήνοντας μας πάλι μόνους.