Paid

|13|

Ο χώρος της κουζίνας πλημμύριζε από γέλια και ομιλίες, όταν μπήκα μέσα και αντίκρυσα τον Μάρκο, τον Άλεξ και έναν ακόμη άντρα να κάθονται στο τραπέζι και να τρώνε.

"Καλημέρα." μούγκρισα και άνοιξα την πόρτα του ψυγείου, βγάζοντας το γάλα από το δεύτερο συρτάρι.

"Καλημέρα κουμπαρούλα." είπε χαρούμενα ο Άλεξ και ήρθε δίπλα μου. Φορούσε τα ίδια ρούχα με χτες, μόνο που σήμερα ήταν τελείως τσαλακωμένα.

"Θα μου βάλεις και εμένα λίγο; Το κεφάλι μου πονάει από χθες το βράδυ." άρπαξε δύο ποτήρια από το ντουλάπι. Δεν κατάλαβα σε τι ακριβώς θα τον βοηθούσε το γάλα, αλλά he knows better.

"Ίσως θα βοηθούσε αν δεν έπινες τόσο." είπα και του γέμισα το ποτήρι ενώ έβαλα το άλλο πίσω στη θέση του.

"Μπα δεν φταίει αυτό. Τα ποτά σας ήταν πειραγμένα." συνέχισε απτόητος, πήρε το ποτήρι που του πρόσφερα και έκατσε πίσω στη καρέκλα του.

Οι μύτες των ποδιών μου πόνεσαν στην προσπάθεια μου να κατεβάσω ένα μπολ από το ντουλάπι πάνω από τη βρύση. Πως το ανοίγουν αυτό τόσο ψηλά που είναι;

Ένα στέρνο ακούμπησε την πλάτη μου και δάχτυλα κάλυψαν τα δικά μου στο χερούλι του ντουλαπιού, ανοίγοντας το. Τα πέλματά μου προσγειώθηκαν στο πάτωμα ενώ μπροστά μου βρέθηκε ένα βαθύ μαύρο πιάτο.

"Ευχαριστώ πολύ." γύρισα προς το μέρος του, ακουμπώντας τη μέση μου στον πάγκο της κουζίνας.

Το σώμα του έγειρε ελαφρώς προς το μέρος μου και το πρόσωπό του με πλησίασε απειλητικά. Παραδόξως, σήμερα δεν ήταν τόσο άγριος και νευριασμένος όπως συνήθιζε.

"Τίποτα." απάντησε με ένα νεύμα του κεφαλιού χωρίς να απομακρυνθεί από πάνω μου.

Τον κοίταξα γεμάτη ερωτηματικά και οι προσπάθειες μου να τον διώξω αποδείχθηκαν μάταιες. Αντιθέτως, έσκυψε ακόμα περισσότερο πάνω μου και στήριξε τα χέρια του αριστερά και δεξιά μου. Ήμουν και επισήμως εγκλωβισμένη.

"Είμαστε και εμείς εδώ." φώναξε τραγουδιστά ο Άλεξ και γελάσε μαζί με τον άλλον, κάνοντας με να ντραπώ.

Ο Μάρκος γελάσε ακριβώς πάνω στα χείλη μου και μετά τραβήχτηκε, χωρίς να με αφήσει να μπορώ να φύγω. Τέλεια, θα μείνουμε εδώ για πάντα.

"Μήπως να φεύγατε;" αναρωτήθηκε και κάρφωσε το βλέμμα του στο δικό μου.

"Όχι ρε μαλάκα. Αφου πρέπει να πάμε μαζί στον Ακριβόπουλο, το ξέχασες;" συνέχισε ο Άλεξ και ο Μάρκος τσιτώθηκε.