Paid

|34|

"Σήκω να φύγουμε." τον τράβηξα από το μπράτσο, προσπαθώντας να μας βγάλω έξω από το μπαρ.

Μόλις τις είδα να στέκονται μπροστά μας χαμογελώντας πλατιά και ψεύτικα, άρχισα να ζαλίζομαι. Στην σκέψη και μόνο η Σάντρα να ειδοποίησε τον Μάρκο, ένιωθα να ιδρώνω.

"Νίκη, καλή μου, που πάτε;" αναρωτήθηκε στάζοντας ειρωνεία και άφησε το τσαντάκι της ακριβώς μπροστά μου.

"Φεύγουμε." τόνισα και τράβηξα ξανά τον Ιωσήφ που δεν μου έδωσε καμία σημασία και εξακολούθησε να κοιτάζει σαν χάνος την μελαχρινή φίλη της κότας.

"Μα τώρα που ήρθαμε εμείς;" συνέχισε στον ίδιο τόνο. Την αγνόησα και βγήκα έξω από το κλαμπ, αδιαφορώντας για το αν ο Ιωσήφ με ακολουθούσε ή όχι.

Προτίμησα να μην τηλεφωνήσω στον παππού και μπλέξω τον Ιωσήφ, αν και το άξιζε, και έτσι άρχισα να περπατώ προς το σπίτι. Δεν ήταν πολύ μακριά από εδώ, ούτε και πολύ αργά για να γυρίσω μόνη μου. Άλλωστε το είχα κανει πολλές φορές παλιότερα αυτό, δεν φοβόμουν.

Έφτασα στο σπίτι σε χρόνο ρεκόρ. Αφαίρεσα τις μπότες από τα πόδια μου και μπήκα στο σπίτι πατώντας στις μύτες των ποδιών μου για να μην με καταλάβει κανείς. Κράτησα με το ένα χέρι μου τα παπούτσια και πιάστηκα από την κουπαστή της σκάλας για να ανέβω στο δωμάτιο μου. Το ποτό με είχε ζαλίσει, ήμουν τελείως άμαθη.

"Καλώς την."

Αναπήδησα τρομαγμένη με την φωνή του παππού και με το ζόρι συγκράτησα τον εαυτό από το να τσιρίξει. Γύρισα προς την μεριά που κατευθυνόταν η φωνή και τον είδα να κάθεται στην πολυθρόνα του σαλονιού.

"Παππού γιατί δεν κοιμάσαι;" είπα χαμηλόφωνα για να μην ξυπνήσουμε όλο το σπίτι.

"Πρέπει να μιλήσουμε."

Τον κοίταξα τρομοκρατημένη και εν τέλει έκατσα σε ένα σκαλί, αφήνοντας τις μπότες λίγο παραδίπλα. Δεν ήθελα να τον πλησιάσω, θα μου ήταν πολύ δύσκολο να του μιλάω και να τον κοιτάω στα μάτια.

"Λοιπόν, σε ακούω. Τι ήταν αυτό που πρέπει να μάθω;" αναρωτήθηκε και σηκώθηκε από την πολυθρόνα, πλησιάζοντας με.

"Σου είπα παππού. Θέλω να μείνω για τις διακοπές εδώ." απάντησα με τσιριχτή φωνή και κατέβασα το κεφάλι μου για να μην μπορεί να με βλέπει.

"Σταμάτα να λες ψέματα." η χροιά της φωνής του ήταν αυστηρή και τραχεία, θυμίζοντας μου αυτήν του Μάρκου. Είχαν παρόμοιο, αν όχι το ίδιο, ηχόχρωμα.