Paid

|61|

Ο ξαφνικός ήχος με έκανε να ανοίξω τα μάτια μου απότομα, καταστρέφοντας τον ύπνο μου. Κοίταξα γύρω μου τρομαγμένη, με το οπτικό μου πεδίο να 'ναι ακόμα θολό, και τον βρήκα να στέκεται μπροστά στην ντουλάπα, έχοντας μου γυρισμένη την πλάτη του.

"Γιατί είσαι έτσι;" τσίριξα σχεδόν και εκείνος αναπήδησε ξαφνιασμένος, και μετακίνησε το χέρι του στην αριστερή μεριά του στήθους του.

"Με τρόμαξες ρε Νίκη. Ο κόσμος λέει και καμιά καλημέρα." είπε με ειρωνικό χαμόγελο και συνέχισε να κοιτάει τα ρούχα μου.

"Καλημέρα. Γιατί είσαι έτσι;" του απάντησα ακριβώς με τον ίδιο τρόπο. Εκείνος με κοίταξε, ανασηκώνοντας το φρύδι του και εγώ έδεσα τα χέρια μου πάνω από το σεντόνι στο σημείο κάτω από το στήθος μου.

"Ψάχνω μήπως έχεις καμία φόρμα." μου εξήγησε λες και ήταν αυτονόητο και έπρεπε να το είχα σκεφτεί αμέσως. Ρόλαρα απλά τα μάτια μου και έριξα το σώμα μου στο στρώμα χωρίς να του απαντήσω.

"Γιατί σκατά είσαι έτσι;" επανέλαβα την ερώτηση μου συλλαβιστά, δίνοντας περισσότερο έμφαση στα λόγια μου.

"Έκανα ντουζ, δε πιστεύω να σε πειράζει;" αναρωτήθηκε ενώ άρχισε να ανακατεύει τα φανελάκια μου.

"Με πειράζει που είσαι γυμνός."

"Χτες δεν σε πείραζε." με ειρωνεύτηκε και μου έκλεισε το μάτι πονηρά. Νευριασμένη, του πέταξα ένα μαξιλάρι στο πρόσωπό και αυτός το έπιασε πριν ακόμη τον χτυπήσει και το επέστρεψε πίσω στο κρεβάτι.

Περίμενα μερικά λεπτά μέχρι να ντυθεί για να κοιτάξω ξανά προς το μέρος του. Ντρεπόμουν να το βλέπω γυμνός. Ήταν χαζομάρα να νιώθω έτσι, αφού χτες ήταν πάλι γυμνός και αυτήν τη φορά μάλιστα από πάνω μου και το απόλαυσα ιδιαιτέρως παρά τον πόνο, αλλά το σώμα του μου προξενούσε ένα αίσθημα ντροπής. Ίσως φταίει πως ήταν τόσο υπέροχα γυμνασμένο, το πιο όμορφο που είχα δει ποτέ.

"Μάρκο, Θεέ μου, ντύσου επιτέλους." απαίτησα μόλις είδα πως δεν είχε φορέσει ακόμα ρούχα και έριξα το πρόσωπό μου στο μαξιλάρι.

"Αν δε σου αρέσει, μην κοιτάς." δήλωσε γελώντας ελαφρά. Το γέλιο του ήταν τόσο όμορφο, "Θα βάλω αυτήν τη φόρμα, φαίνεται φαρδιά." μου έδειξε τη φόρμα που είχε αφήσει εδώ ο αδερφός μου. Συμφώνησα κουνώντας το κεφάλι θετικά και άνοιξα το κινητό μου. Μου αρκούσε να ντυθεί και ας φόραγε και κολάν.

Οι ειδοποιήσεις έπεσαν βροχή. Είχα μερικές κλήσεις από τους γονείς μου και τη γιαγιά, θα τους έπαιρνα αργότερα. Οι περισσότερες ήταν από την Τόνια. Μπήκα στη συνομιλία μας και διάβασα και τα τριάντα πέντε μηνύματα που μου είχε στείλει, πριν την πάρω τηλέφωνο.