Paid

|36|

"Θα είναι εδώ από στιγμή σε στιγμή, μην αγχώνεσαι." είπα αστειευόμενη στον παππού μου που τα τελευταία δέκα λεπτά έκοβε βόλτες πάνω κάτω ανήσυχος.

"Μήπως δεν βρίσκει το σπίτι;" ρώτησε η γιαγιά και άφησε την μεγάλη πιατέλα με το κρέας στο κέντρο του τραπεζιού.

"Δεν ξέρω αν το θυμάστε, αλλά και χτες εδώ ήταν. Θα έρθει." τους διαβεβαίωσα και απλώς έμεινα να περιμένω το κουδούνι να χτυπήσει.

Όταν επιτέλους αυτό έγινε, σηκώθηκα από την καρέκλα μου, έστρωσα το μαύρο φόρεμά πάνω μου και κινήθηκα βαριεστημένα στην πόρτα, με τους παππούδες μου να ακολουθούν.

Άνοιξα την πόρτα μόνο για να έρθω αντιμέτωπη με μια τεράστια ανθοδέσμη με μαύρα τριαντάφυλλα και την μούρη του.

"Καλώς όρισες αγόρι μου." τον τράβηξε η γιαγιά αμέσως μέσα ενώ αυτός της έδωσε το κουτί με τα γλυκά που κρατούσε.

"Άργησα λίγο." αποκρίθηκε αμήχανος, προκαλώντας μου γέλιο. Ήταν γελοία η κατάσταση.

"Καλύτερα να μην ερχόσουν." μουρμούρισα την στιγμή που δέχτηκα το μπουκέτο με τα λουλούδια στην αγκαλιά μου.

"Πάντα θα έρχομαι." μου είπε χαμηλόφωνα ενώ ο παππούς μας οδηγούσε πίσω στην τραπεζαρία.

"Σου πάει τόσο αυτό το φόρεμα, μικρή. Χαίρομαι που το διάλεξα τελικά." μου ψιθύρισε με την βραχνή φωνή του και τράβηξε την καρέκλα για να κάτσω.

Μόλις συνήλθα από το σοκ, ξίνισα το πρόσωπό μου εκνευρισμένη και έκατσα στο μαξιλάρι της καρέκλας. Αυτός έφερε την διπλανή καρέκλα πιο κοντά και έκατσε σχεδόν πάνω μου, κολλημένος.

Η γιαγιά μας σέρβιρε στα πιάτα από όλα τα φαγητά που είχε ετοιμάσει, βάζοντας λίγο παραπάνω σε αυτόν. Μάλλον ήθελε να τον καλοπιάσει ή να του κάνει καλή εντύπωση.

"Και δεν μου λες, Μάρκος είπαμε έτσι;" ρώτησε ο παππούς και ο Μάρκος ανεβοκατεβάσε το κεφάλι του αγχωμενά, συμφωνώντας. "Με τι ασχολείσαι;"

"Ο πατέρας μου έχει βιομηχανίες σε όλη την βόρεια Ελλάδα, οι οποίες θα περάσουν στα χέρια μου σε λίγο καιρό." απάντησε με σοβαρό τόνο, διακόπτοντας για λίγο το φαγητό του.

"Με την εγγονή μου πως γνωριστήκατε;" εξακολουθούσε τις ερωτήσεις ο παππούς και ένιωσα να βρίσκομαι σε πολύ δύσκολη θέση. Τον χτύπησα ελαφρώς στο πόδι με το δικό μου, προσπαθώντας να τον προειδοποιήσω πως δεν έπρεπε να μιλήσει.