Paid

|11|

Χτύπησα τα πόδια μου ανυπόμονα στο πάτωμα και έπειτα τα σταύρωσα στα γόνατα, περιμένοντας την μακιγιέζ να τελειώσει με την δουλειά της. Δεν ήμουν υπομονετική, και σε καμία περίπτωση, χαλαρή.

"Έχουμε πολύ ακόμα;" ρώτησα εκνευρισμένη ενώ πίεζε το πινέλο της στα ζυγωματικά μου για να μου κάνει τις γωνίες.

"Μην είσαι ανυπόμονη Νίκη. Η κοπέλα προσπαθεί να σε κάνει όμορφη." είπε η μαμά μου, χαϊδεύοντας την πλάτη μου.

"Σε ευχαριστώ που μόλις με είπες άσχημη μαμά." ανταπέδωσα στη μαμά μου σοβαρά, κάνοντας την μακιγιέζ να γελάσει, λες και είχα πει κάποιο αστείο.

"Δεν είπα αυτό." δικαιολογήθηκε η μαμά μου την στιγμή που η κοπέλα είπε πως είχε επιτέλους τελειώσει.

Κοίταξα στον ολόσωμο καθρέφτη τον εαυτό μου. Ένας περίτεχνος κότσος κοσμούσε το κέντρο του κεφαλιού μου και το πρόσωπό μου ήταν βαμμένο σε γήινες αποχρώσεις ενώ στα χείλη μου χανόταν ένα nude κραγιόν, ταιριαστό με την μαυρισμένη επιδερμίδα μου.
Το σώμα μου ήταν καλυμμένο από ένα είδος μετάξι σε μια απαλή απόχρωση του γαλάζιου, κάτι κοντά σιέλ. Η φόρμα του φορέματος, όσο κι αν δεν θέλω να το παραδεχτώ, τόνιζε όλα τα ωραία πάνω μου και έδενε στην πλάτη, αφήνοντας ενα μέρος γυμνό, χωρίς να με κάνει προκλητική.

Χαμογέλασα στην αντανάκλαση του καθρέφτη και έπειτα ζήτησα να φύγουν όλοι από το δωμάτιο μου.

"Μαμά όταν λέω όλοι, εννοώ και εσένα." αποκρίθηκα κουρασμένη με την συνεχή παρουσία της δίπλα μου.

"Καλά βρε Νίκη, φεύγω. Μην αργήσεις και πρόσεχε ε." μου υπενθύμισε και με φίλησε σταυρωτά.

"Μην φοβάσαι. Δεν πρόκειται να το σκάσω." χαμογέλασα ψεύτικα και σηκώθηκα όρθια στο παράθυρο, γυρνώντας της την πλάτη μου.

Την άκουσα να ξεφυσάει και μετά να φεύγει από το δωμάτιο και όλα μέσα μου χαλάρωσαν ως δια μαγείας.

Έριξα μια μάτια στον κήπο. Όλα ήταν έτοιμα και στη θέση τους. Ο κόσμος είχε αρχίσει να έρχεται αλλά ούτε εγώ ούτε ο Μάρκος υποθέτω ήμασταν ακόμα έτοιμοι να κατέβουμε. Δεν ξέρω αν θα ήμουν ποτέ έτοιμη δηλαδή.

Άρπαξα το γυάλινο μπουκάλι με το νερό από το κομοδίνο και το πέταξα με δύναμη στον τοίχο. Η γροθιά μου βρήκε με δύναμη την πόρτα της γκαρνταρόμπας, προκαλώντας έναν δυνατό ήχο που κάλμαρε για λίγο τα νεύρα μου.

Ένας χτύπος στην πόρτα με έκανε να μαζευτώ και να επανέλθω στην χαρούμενη κατάσταση, στην οποία υποτίθεται πως θα έπρεπε να είμαι.