Paid

|21|

Όντως άργησε να γυρίσει. Και εγώ σαν ηλίθια καθόμουν και τον περίμενα, παρόλο που μου είχε πει να μην το κανω. Βασικά δεν θα έπρεπε να το είχα κάνει, όχι γιατί το ζήτησε αυτός, αλλά γιατί δεν υπήρχε λόγος να το κάνω.

Αλλά κάτι μέσα μου με κάθισε στον καναπέ μέχρι τις τέσσερις το ξημέρωμα να περιμένω την επιστροφή του.

Η ώρα είχε περάσει, έλειπε για αρκετές ώρες από το σπίτι και δεν πρόκειται να κρύψω πως ανησύχησα. Τον κάλεσα μια φορά στο κινητό αλλά η κλήση μου προωθόταν.

Είχα αρχίσει πραγματικά να φοβάμαι μήπως είχε πάθει κάτι όταν τελικά άκουσα τα κλειδιά στην πόρτα. Ανακούφιση με πλημμύρισε μόλις τον είδα να στέκεται αρτιμελής και κούκλος, όπως ήταν πριν, μπροστά μου.

"Δεν κοιμάσαι;" ρώτησε ενώ έριξε το σώμα του δίπλα στον καναπέ.

Η άλλοτε υπέροχη μυρωδιά του τώρα είχε αντικατασταθεί από μια μείξη γυναικείου άσχημου αρώματος σε συνδυασμό με αλκοόλ. Ήταν πάλι μαζί της ενώ εγώ καθόμουν και τον περίμενα.

"Όχι." απέστρεψα το βλέμμα μου από πάνω του και γύρισα στο πλάι για να μην μπορώ να τον βλέπω. Με αηδίαζε.

"Γιατί;"

"Σε περίμενα." απάντησα ειλικρινά και στράφηκα πάλι προς το μέρος του.

Αν και έδειξε να εκπλήσσεται αρχικά, μετά γέλασε ειρωνικά και κούνησε το κεφάλι του πέρα δώθε αποδοκιμαστικά.

"Είσαι τόσο χαζή." είπε, συνεχίζοντας να γελάει.

"Ευχαριστώ." μουρμούρισα και σηκώθηκα όρθια για να φύγω. Εγώ ανησυχούσα για αυτόν και αυτός με λέει χαζή. Τελικά είναι πιο μαλάκας από ότι πίστευα.

Το χέρι του έκλεισε γύρω από τον καρπό μου και το σώμα του ήρθε αντιμέτωπο με το δικό μου. Τράβηξα το χέρι μου από τα δεσμά του και πισωπάτησα νευριασμένη. Δεν ήθελα να με ακουμπάει, ούτε να έχουμε κάποια σωματική επαφή, έστω κι ελάχιστη.

Με πλησίασε πάλι, αγνοώντας την επιθυμία μου για απόσταση μεταξύ μας, και έκανε στην άκρη τα μαλλιά μου, αποκαλύπτοντας το λαιμό μου.

Χαμήλωσε το κεφάλι του και άφησε ένα ρουφηχτό φιλί στην καμπύλη πριν την κλείδα μου. Τον έσπρωξα αμέσως από πάνω μου, χωρίς επιτυχία στην αρχή, και έφερα πάλι τα μαλλιά μου μπροστά.

"Τι κάνεις;" ρώτησα ήρεμη και απομακρύνθηκα από κοντά του.

"Περνάω καλά." είχε τόσο θράσος αυτός ο άνθρωπος τελικά.