Paid

|25|

"Καλημέρα πριγκίπισσα." τόνισε ειρωνικά την τελευταία λέξη και άφησε τον δίσκο δίπλα μου στο κρεβάτι.

"Ξύπνα να φας." απαίτησε και τράβηξε το πάπλωμα από πάνω μου. Άνοιξα τα μάτια μου βαριεστημένα και τον είδα να στέκεται από πάνω μου σαν τον χάρο. Ήταν τόσο τρομακτικός.

Κοίταξα το ρολόι στον απέναντι τοίχο και συνειδητοποίησα πως η ώρα ήταν οχτώ. Κάθε πρωί το ίδιο πράγμα.

"Μάρκο γιατί με ξυπνάς από τώρα; Είναι μόλις οχτώ." γκρίνιαξα και σκεπάστηκα μέχρι το κεφάλι με το πάπλωμα.

"Γιατί πρέπει να πάω στην εταιρία έξυπνη. Σήκω να φας τώρα." με ξεσκέπασε πάλι και τοποθέτησε τον δίσκο στα πόδια μου.

"Θα φάω πιο μετά. Άσε με να κοιμηθώ."

"Πιο μετά θα έρθει η φιλενάδα σου η τρελή." μου γέμισε το ποτήρι με γάλα και μου το πρόσφερε.

"Θα έρθει η Τόνια;" ρώτησα ενθουσιασμένη και ανασηκώθηκα στο κρεβάτι, ρίχνοντας κατά λάθος λίγο γάλα πάνω του

"Σιγά γαμώτο." με μάλωσε και σηκώθηκε όρθιος, εμφανώς νευριασμένος. Μαζεύτηκα στη μία μεριά του κρεβατιού τρομαγμένη με το άγριο ύφος του.

"Συγγνώμη" ψέλλισα. Πραγματικά δεν ήθελα να τον λερώσω. Άλλωστε έκανε τόσα πολλά για μένα αυτήν την εβδομάδα που είμαι στο κρεβάτι, που θα ήταν τρομερή αγένεια και κυρίως αχαριστία να του φέρομαι άσχημα. Με πρόσεχε, περνούσαμε αρκετές ώρες της ημέρας μαζί, κυρίως τα απογεύματα γιατί τα πρωινά δούλευε, μου έφερνε πρωινό στο δωμάτιο, και άλλες τέτοιες πράξεις που δεν θύμιζαν σε καμία περίπτωση τον παλιό κακό Μάρκο.

Τον άκουσα να σιγομουρμουρίζει κάτι, λογικά βρισιά, και έπειτα έφυγε από το δωμάτιο κλείνοντας την πόρτα με δύναμη.

Αμέσως γέμισα με τύψεις. Δεν ήθελα να τον νευριάσω ούτε να μαλώσουμε και να φύγει έτσι. Δεν έκανα δα και κάτι τόσο κακό, αδυνατούσα να κατανοήσω γιατί εκνευρίστηκε τόσο.

Ήμουν ένα βήμα πριν πνιγώ στις τύψεις μου, όταν έφερα στο μυαλό μου όλα αυτά που έχω περάσει όσους μήνες είμαι εδώ εξαιτίας του. Μαλώματα, χαστούκια, αγριάδες, νεύρα, θυμός, τραυματισμοί, εσωτερικοί και εξωτερικοί. Προσπαθούσε να με διαλύσει, δεν εξηγείται αλλιώς.

Στάθηκα όρθια και μπήκα στο μπάνιο για να φτιάχτω. Έκανα ένα ντους, ντύθηκα με φόρμες και μάζεψα τα μαλλιά μου ψηλά σε μία απλή κοτσίδα. Μου είχε λείψει να φτιάχτω για να βγω έξω. Είχα να βγω κάτι περισσότερο από μια βδομάδα και ένιωθα σαν ισοβίτης φυλακισμένος σε υψίστης ασφαλείας φυλακή.