Paid

|47|

Μάρκος

Η πόρτα άνοιξε και ξεπρόβαλλε νυσταγμένη από το άνοιγμα, φορώντας ένα κοντό μπεζ σορτσάκι και ένα φανελάκι, όπως πάντα, αφήνοντας ένα χασμουρητό να βγει από το στόμα της.

Όταν κατάλαβε ότι εγώ ήμουν που της χτυπούσα το κουδούνι στις πέντε το ξημέρωμα, έστρωσε τις πιτζάμες καλύτερα πάνω της, λες και δεν είχα προλάβει να δω τα γυμνά πόδια της, και έκλεισε ελαφρώς την πόρτα.

"Τι θες;" ρώτησε κοφτά, αποσυντονίζοντας με από το κορμί της.

"Δεν είναι προφανές;" είπα και έδειξα στο πάτωμα τον Άλεξ, που παραμιλούσε στον ύπνο του.

"Τι τον έφερες εδώ; Τι να του κάνω εγώ;" αποκρίθηκε τσαντισμένη και ακούμπησε το χέρι της στη μέση της, ανεβάζοντας ελάχιστα το φανελάκι της.

"Και που ήθελες να τον πήγαινα; Να τον αφήσω μόνο στο σπίτι του έτσι μεθυσμένο ή μήπως να τον πήγαινα στο δικό μου, να τον δει ο Ανέστης και να πάθει δεύτερο έμφραγμα;" την ρώτησα ρητορικά.

Με κοίταξε δύσπιστα και τελικά άνοιξε την πόρτα διάπλατα, κάνοντας μου νόημα να τον φέρω μέσα. Σήκωσα το κορμί του Άλεξ με δυσκολία και η Νίκη με βοήθησε να τον σύρουμε μέχρι το υπνοδωμάτιο της.

"Γιατί δεν τον πήγες στην Τόνια;" αναρωτήθηκε ενώ αυτή προσπαθούσε να του ξεκουμπώσει το πουκάμισο και εγώ να του βγάλω το παντελόνι.

"Δεν νομίζω πως η φίλη σου θα ήθελε να τον δει, ειδικά μετά το σκηνικό στο κλάμπ. Τον παράτησε και έφυγε με ταξί. Αλλά εσύ είχες φύγει ήδη τότε." τόνισα την τελευταία πρόταση εκνευρισμένος και πέταξα το παντελόνι στην καρέκλα του γραφείου της.

Η αλήθεια είναι πως θα μπορούσα να τον πάω στους γονείς του ή να μείνω μαζί του στο διαμέρισμα του αλλά η μέθη του ήταν η αφορμή που αναζητούσα για να έρθω σπίτι της να ελέγξω αν είναι εκείνος ο φλώρος εδώ.

Αυτή με αγνόησε παντελώς και αφού αφαίρεσε το πουκάμισο από τον κορμό του, έφυγε από το δωμάτιο. Την ακολούθησα μέχρι τον καναπέ και στάθηκα μπροστά της αγριεμένος.

"Θες κάτι;" 

"Δεν είναι εδώ ο μαλάκας σου;" την ρώτησα με άγρια φωνή και εκείνη με κοίταξε μπερδεμένη, "Για εκείνον τον τύπο στο κλαμπ λέω, δεν τον κουβάλησες στο σπίτι σου;"

"Πρώτον, εγώ δεν είμαι σαν εσένα που σπιτώνεις τις γκόμενές σου." πρόφερε γελώντας και έδεσε τα πόδια της σε σταυροπόδι, "Κι όσο για το αν είναι εδώ ο μαλάκας μου, όπως βλέπεις ο ξάδερφος μου δεν μένει εδώ." μου απάντησε με ύφος νικήτριας, προσπερνώντας με, και στάθηκα μπροστά από το παράθυρο.