Paid

|51|

Άναψα τα φώτα και πέταξα τα κλειδιά στο τραπεζάκι της εισόδου ενώ ο Μάρκος σωριάστηκε στον καναπέ, με αυτό το χαζό και εκνευριστικό χαμόγελο του να μην έχει εξαφανιστεί ούτε δευτερόλεπτο από τη φάτσα του.

"Σταμάτα να χαμογελάς σα χαζός, με νευριάζεις." έβγαλα την γόβα μου και σημάδεψα το μπούτι του, πετυχαίνοντάς τον. Αυτός μόρφασε από τον πόνο, γελώντας, και σηκώθηκε όρθιος, πλησιάζοντάς στο μέρος μου. Πισωπάτησα θυμωμένη ώσπου η πλάτη μου συγκρούστηκε με τον τοίχο.

"Το είπες." συνέχισε να χαμογελάει αναίτια και με σήκωσε στην αγκαλιά του, ακουμπώντας με στην πόρτα, "Είναι τέλειο."

"Ο μόνος λόγος που δέχτηκα είναι γιατί μας κοιτούσε ο κόσμος." είπα ψέματα και έμπλεξα τα πόδια μου γύρω από τη μέση του και τα χέρια μου πίσω στο σβέρκο του.

Ο Μάρκος ένεψε αόριστα θετικά, δείχνοντας μου πως δεν με πιστεύει, και άρχισε να με φιλάει. Πάντα έτσι καταλήγαμε τους τελευταίους μήνες. Έφτανε συνεχώς στην πηγή αλλά δεν έπινε νερό.

"Χαλάρωσε." είπε έχοντας ένα ελαφρύ χαμόγελο στα χείλη του, κάνοντας τον να μοιάζει ακόμη πιο ελκυστικός από ότι ήδη ήταν.

Ανεβοκατέβασα το κεφάλι, συμφωνώντας και προσπάθησα να του λύσω τη γραβάτα όσο εκείνος είχε βυθίσει το κεφάλι του στην καμπύλη του λαιμού μου. Ήξερα πως τον βασανίζε πάρα πολύ να κάνει τόσα πράγματα και να μην ανταμείβεται τελικά, αλλά ήταν κάτι που είχε επιλέξει ο ίδιος του αυτοβούλως.

Όταν κατάφερα επιτέλους να του βγάλω την γραβάτα, εκείνος είχε ήδη κατεβάσει το φερμουάρ από το φόρεμα και το είχε αφαιρέσει ως τα κόκκαλα της λεκάνης, αφήνοντας γυμνό τον κορμό μου.

"Αυτό, καινούργιο;" ρώτησε δείχνοντας το σουτιέν μου. Έκρυψα το πρόσωπό μου με τα χέρια μου, κάνοντας τον να γελάσει, και κατάλαβα πως έκανε πάλι τις συνηθισμένες χαζομάρες του, "Μ'αρέσει όταν ντρέπεσαι." δήλωσε και φίλησε τα χέρια μου, τραβώντας τα από το κεφάλι μου.

Συνέχισε να με φιλάει και η έξαψη που ένιωθα μέσα μου μεγάλωνε ολοένα και περισσότερο. Αυτός ο άνθρωπος είχε την ικανότητα να ελέγχει όλο το μυαλό μου. Δεν ξέρω αν έφταιγε το ότι μπορούσε να επηρεάσει και τις πέντε αισθήσεις μου, πάντως το σώμα μου είχε γίνει υπηρέτης του από την πρώτη στιγμή, τότε στην πισίνα.

Ο ήχος του μηνύματος με έβγαλε από τη νιρβάνα στην οποία με είχε στείλει ο Μάρκος. Έσπρωξα το κεφάλι του με δυσκολία μακρυά από το λαιμό μου και κατέβηκα από πάνω του για να πάρω το κινητό μου. Εκείνος δυσανασχέτησε εκνευρισμένος ρολάροντας τα μάτια και στηρίχτηκε στον τοίχο.