Paid

|50|

Βγήκα από το ταξί προσεκτικά και έστρωσα το λευκό μίντι φόρεμα μου, κοιτώντας για τυχόν λεκέδες. Βέβαιη πως όλα ήταν τέλεια, ανέβηκα τα λίγα σκαλιά και κατευθύνθηκα προς την αίθουσα δεξιώσεων, με το στιλέτο από τα μπεζ τακούνια μου να χτυπά δυνατά τα μαρμάρινα πλακάκια του ξενοδοχείου. Φτάνοντας ένιωσα ένα έντονο deja vu. Είχα ξαναζήσει την ίδια ακριβώς κατάσταση, στο ίδιο ξενοδοχείο, μερικούς μήνες πριν, σε μία δεξίωση που είχα συνοδεύσει τον κύριο Ανέστη και είχαμε καταλήξει να μαλώνουμε άσχημα με το Μάρκο.

Κούνησα το κεφάλι μου, προσπαθώντας να διώξω τις άσχημες σκέψεις, έδωσα το όνομα μου στον υπεύθυνο και ένας σερβιτόρος με οδήγησε στο τραπέζι όπου θα περνούσα το βράδυ μου μαζί με την Τόνια και τον Άλεξ.

"Που είσαι τόση ώρα; Ο δικός σου κοντεύει να μας φάει." είπε η Τόνια και της εξήγησα το λόγο καθυστέρησης μου εξαιτίας της πορείας στο κέντρο της πόλης.

"Ήταν έτοιμος να έρθει να σε πάρει, φαντάσου." γέλασε ο Άλεξ και ήπιε μια γουλιά από το κρασί του.

Γέλασα ελαφρά, χαρούμενη στην ιδέα πως ανησύχησε για εμένα, και τον έψαξα με το βλέμμα μου στον τεράστιο χώρο. Στεκόταν στο μπαρ, συζητώντας με μία κοπέλα. Ένα αίσθημα ζήλειας με κατέκλυσε στην συνειδητοποίηση του πόσο όμορφη ήταν και πόσο ωραίο ζευγάρι θα έδειχναν μαζί. Τον κοίταξα έντονα, σχεδόν εμμονικά, αγνοώντας τη συζήτηση του Άλεξ και της φίλης μου, και απέστρεψα τη ματιά μου από το μέρος του βιαστικά όταν με κοίταξε και εκείνος. Είχα καρφωθεί τελείως.

Σχεδόν αμέσως, τον είδα με την άκρη του ματιού μου να μας πλησιάζει. Ήταν κούκλος, ίσως λίγο περισσότερο από τις άλλες φορές. Το μαύρο κουστούμι του εφάρμοζε τέλεια, ήταν κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του, κάνοντας τον να μοιάζει με μοντέλο μεγάλου οίκου μόδας. Τα μαλλιά του ήταν μαζεμένα αυστηρά σε έναν ψηλό κότσο, χωρίς να ξεφεύγει η παραμικρή τρίχα, ενώ τα μούσια του ήταν περιποιημένα και εμφανώς λιγότερα από την τελευταία φορά που είχαμε συναντηθεί, προχτές το βράδυ. Ακόμη και το βάδισμα του ήταν προσεγμένο, θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα βήματά του είχαν ρυθμό.