Paid

|52|

"Όχι, όχι, όχι." επανέλαβα, μη μπορώντας να πιστέψω αυτό που μου ζητούσε να κάνω, και χτύπησα τα πόδια μου μεταξύ τους.

"Δεν σε ρώτησα." είπε με μία ηρεμία που μπορούσε να με τρελάνει.

Μούγκρισα ενοχλημένα και κοπάνησα το ταμπλό του αυτοκινήτου του, σε μία προσπάθεια μου να ηρεμήσω. Το κεφάλι μου είχε αρχίσει να πονάει από τα νεύρα, και το είχε καταφέρει μόλις με μια φράση.

"Σταμάτα να κάνεις σα μαλακισμένη και ηρέμησε. Δεν θα πάθεις και τίποτα αν φάμε μαζί τους." απαίτησε ενώ σταμάτησε το τζιπ του στην άκρη του δρόμου, ανάβοντας τα αλάρμ.

Άνοιξα την πόρτα, αγνοώντας τα λόγια του και τη μεγάλη πιθανότητα να με παρατήσει στο δρόμο και να φύγει. Το είχε ξανακάνει και δεν αμφιβάλλω πως η τρέχουσα κατάσταση θα μπορούσε να επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα με τότε αλλά δεν με ένοιαζε. Καλυτέρα να με άφηνε εδώ παρά να πηγαίναμε Πασχαλιάτικα εκεί που ήθελε.

Στηρίχτηκα στις προστατευτικές μπάρες, αναπνέοντας έντονα. Πλησίασε και κάθισε δίπλα μου, ανάβοντας ένα τσιγάρο. Ρούφηξε δυνατά και, αντί για λέξεις, ένα σύννεφο καπνού βγήκε από το στόμα του.

"Δεν το πιστεύω. Δε σε πιστεύω." μονολόγησα με τον εκνευρισμό μου να ξεπερνάει κάθε όριο λογικής και άρχισα να περπατάω πάνω κάτω στον διάδρομο του δρόμου, κατά μήκος του αυτοκινήτου, "Θέλω να με γυρίσεις πίσω." του ζήτησα και σταύρωσα τα χέρια μου κάτω από το στήθος πεισματικά.

Έκανε μια τελευταία τζούρα από το μισοτελειωμένο τσιγάρο του, ξεφύσηξε κουρασμένος τον καπνό και το πέταξε κάτω, πατώντας το αποτσίγαρο με μανία.

"Άκου να σου πω." πρόφερε κοφτά, "Δεν θα σε παρακαλάω για να έρθεις. Είπα θα έρθεις και θα το κάνεις." είπε κάθετα και επέστρεψε στο αμάξι, στη θέση του οδηγού.

Έμεινα ακίνητη έξω από αυτό. Γινόταν παράλογος και το ήξερε πολύ καλά. Συνεχώς ζητούσε πράγματα που ξεπερνούσαν τα όρια μου, αδιαφορούσε για τα σκατά που είχα στο κεφάλι μου και κοιτούσε να κάνει μόνο τη δική του δουλειά.

Έβαλε μπρος το αυτοκίνητο και κατέβασε το παράθυρο από τη μεριά του συνοδηγού. Ανέβασε τα γυαλιά ήλιου του λίγο πιο πάνω από το μέτωπό του και με κοίταξε λοξά.

"Μπες μέσα αλλιώς βρες τρόπο να γυρίσεις πίσω μόνη σου γιατί εγώ δεν πρόκειται να σε γυρίσω." απείλησε, προσπαθώντας να με τρομάξει.

"Νίκη, μην με αναγκάσεις να κάνω πράγματα που δεν θα σου αρέσουν." συμπλήρωσε με πιο πειστικό ύφος αυτήν τη φορά.