Paid

|30|

Βολεύτηκα στο δερμάτινο κάθισμα του μαύρου mini cooper και κράτησα στο κεφάλι μου την πετσέτα που μου έδωσε, πιέζοντας την πληγή.

"Ευχαριστώ που ήρθες." είπα και γύρισα να τον κοιτάξω.

"Μην με ευχαριστείς. Πως το έπαθες αυτό;" αναρωτήθηκε και σταμάτησε το αμάξι μπροστά σε ένα κόκκινο φανάρι.

"Χτύπησα στο ντουλαπάκι στα αποδυτήρια ενώ άλλαζα." απάντησα γρήγορα και αμήχανα. Ακούστηκα τόσο ψεύτρα. Ούτε τον εαυτό μου δεν έπειθα.

"Νίκη, είμαι γιατρός και ξέρω πως αυτό δεν το παθαίνεις από ντουλάπι." γέλασε και πείραξε την πληγή μου με τα ακροδάχτυλά του.

"Κουτούλησα έναν στο κεφάλι γιατί πήγε να με φιλήσει." εκμυστηρεύτηκα τελικά και χαμήλωσα το κεφάλι μου ντροπιασμένη.

Ο Ηλίας έβγαλε μια μικρή κραυγή έκπληξης, ξεκινώντας πάλι το αμάξι, και άρπαξε το κινητό του από το ταμπλό.

"Όταν το μάθει ο Μάρκος, θα" άρχισε να πληκτρολογεί αριθμούς στην οθόνη της συσκευής.

"Γαμώτο, όχι, δεν πρέπει να το μάθει ο Μάρκος." τον διέκοψα και άρπαξα το κινητό από τα χέρια του και το άφησα πίσω στη θέση του.

"Δεν θα του πεις τίποτα. Θα μου κλείσεις την πληγή και όλο αυτό θα μείνει μεταξύ μας." απαίτησα κοιτάζοντας τον ικετευτικά.

Το στόμα του άνοιξε για να φέρει αντίρρηση αλλά το βλέμμα που του έριξα τον σταμάτησε από το να μιλήσει και απλά ξεφύσηξε αγανακτισμένος.

"Έχεις το βιβλιάριο μαζί σου;"

Τον κοίταξα μπερδεμένη.

"Για να σε βάλω αμέσως στα επείγοντα." απάντησε σοβαρός και συνέχισε να οδηγεί.

Σάστισα προς στιγμήν. Δεν υπήρχε περίπτωση να πάμε στο νοσοκομείο. Θα έμπλεκα άσχημα αν γινόταν καταγραφή του περιστατικού όπως την προηγούμενη και τελευταία φορά που πήγα στο νοσοκομείο. Και όχι, δεν εννοώ αυτήν με τον Μάρκο.

"Δεν θα πάμε στα επείγοντα. Ξέχνα το." είπα κάθετα και σταύρωσα τα πόδια μου στα γόνατα ενώ συνέχιζα να πιέζω την πληγή μου.

"Αυτό που λες δεν γίνεται. Τι θα γίνει άμα πάμε στα επείγοντα; Μην φοβάσαι. Η πρώτη θα είσαι ή η τελευταία που θα ράψω;" συνέχισε απτόητος και έστριψε το τιμόνι του αυτοκινήτου προς την δεξιά πλευρά.

"Δεν είναι αυτό απλώς αν πάμε στα επείγοντα θα πρέπει να γίνει καταγραφή περιστατικού και εγώ δεν θέλω." εξήγησα φοβισμένη και κατέβασα το κεφάλι μου, αφήνοντας την πετσέτα να πέσει και το αίμα να τρέξει σαν ποτάμι στην μπλούζα μου.