Paid

|1|

'Νίκη μου αυτή είναι η ευκαιρία μας. Σε παρακαλώ μην στεναχωριέσαι. Θα είναι μόνο για λίγο. Θα δεις, όλα θα πάνε καλά. Στο υπόσχομαι...'

Σκέφτομαι τα λόγια της μαμάς μου για χιλιοστή φορά σήμερα ενώ η πόρτα του μαύρου τζιπ ανοίγει λίγο πριν την είσοδο της τεράστιας έπαυλης. Κατεβαίνω προσεκτικά από το αυτοκίνητο και αποφεύγω να κοιτάξω προς την μεγάλη ξύλινη πόρτα του σπιτιού, μπροστά από την οποία στέκονται ο κύριος Ανέστης και το, όπως φαίνεται, προσωπικό του.

Ο οδηγός βγάζει τις βαλίτσες μου από το πορτ-μπαγκάζ και μου κάνει νόημα να περπατήσω πρώτη. Διστακτικά ακολουθώ το φτιαγμένο από πέτρες μονοπάτι που οδηγεί στην κυρία θύρα του σπιτιού.

Περπατώντας, παρατηρώ την τεράστια έκταση πρασίνου που απλώνεται δεξιά και αριστερά μου. Όλος ο κήπος είναι πλημμυρισμένος με δέντρα, τα οποία προσφέρουν σκιά κατά μήκος της πισίνας, και τα ανθισμένα λουλούδια που βρίσκονται διάσπαρτα παντού μου προκαλούν την αίσθηση πως βρίσκομαι σε λιβάδι.

Μάλλον η μόνη μαραμένη εδώ πέρα είμαι εγώ.

Παίρνω το βλέμμα μου από την ομορφιά που ξεχύνεται γύρω μου καθώς ανεβαίνω τα μικρά σκαλάκια της εισόδου. Ο κύριος Ανέστης με πλησιάζει και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

"Χαίρομαι πολύ που ήρθες κορίτσι μου. Πήρες την σωστή απόφαση." μου λέει όλος χαρά. Μια χαρά, που εγώ αδυνατώ να κατανοήσω.

"Και εγώ χαίρομαι κύριε Ανέστη. Ελπίζω όντως τελικά να αποφάσισα σωστά." απαντάω με προσποιητό χαμόγελο ενώ μέσα μου θέλω πραγματικά να βάλω τα κλάματα.

"Να μην έχεις καμία αμφιβολία. Εκτός του ότι βοηθάς την οικογένειά σου, πήρες την ευκαιρία για ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί, κακά τα ψέματα Νίκη, εκεί δεν είχες κανένα μέλλον. Η Θεσσαλονίκη θα σου προσφέρει όλα αυτά που σου αξίζουν." Συμφωνώ μαζί του άηχα κουνώντας το κεφάλι μου.

Αφού έγιναν οι κατάλληλες συστάσεις με το προσωπικό, μπήκαμε μέσα στο σπίτι. Οφείλω να ομολογήσω πως το εσωτερικό μοιάζει ακόμα καλύτερο από το εξωτερικό.

Η κυρία Φρόσω, η οικονόμος του σπιτιού, με κατεύθυνε στη κάμαρα μου για να ξεκουραστώ. Μέχρι να ανέβουμε τις σκάλες παρατήρησα κάθε λεπτομέρεια πάνω της.

Ήταν μέτριου αναστήματος με μερικά κιλά παραπάνω, που όμως την κολάκευαν ιδιαίτερα. Τα μαύρα μαλλιά που ήταν μαζεμένα σε μια αλογοουρά, έκαναν τα κάστανα μάτια της να φαίνονται ακόμα πιο μεγάλα και γλυκά. Εξέπεμπε μια γλυκύτητα και φαινόταν αρκετά καλή. Όπως με ενημέρωσε εργαζόταν για τον κύριο Ανέστη εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια, περίπου από τα είκοσι πέντε της.