Τι συμβαίνει όταν αναγκάζεσαι να κάνεις κάτι που δεν θες μόνο για να σώσεις κάποιους; Πρέπει να το κάνεις ή όχι; Αξίζει να θυσιαστείς εσύ, σε μία όχι και τόσο ονειρεμένη ζωή, για να ζήσουν καλά οι γύρω σου;
Μόλις δύο μήνες μετά την ενηλικίωση της...
Το πρόσωπο της κυρίας Φρόσως φωτίστηκε καθώς κοίταξε πίσω μου. Περίεργη για το ποιος ήταν αυτός που μας διέκοψε, γύρισα το κεφάλι μου και αντίκρισα έναν άντρα, που έμοιαζε περισσότερο με αρχαίο Έλληνα Θεό παρά με κοινό θνητό.
Μεγάλα κάστανα μάτια πλαισιωμένα από πυκνές βλεφαρίδες κοσμούσαν το μελαχρινό πρόσωπό του. Τούφες από τα ατιμέλητα κάστανα μαλλιά του έπεφταν ανάλαφρα στο μέτωπο του. Οι έντονες γωνίες του χαλάρωσαν καθώς τα μεγάλα χείλη του σχημάτισαν ένα πανέμορφο χαμόγελο, ανάλογο με την υπόλοιπη εικόνα του.
اوووه! هذه الصورة لا تتبع إرشادات المحتوى الخاصة بنا. لمتابعة النشر، يرجى إزالتها أو تحميل صورة أخرى.
"Γιάννης." μου είπε ευγενικά και έγειρε το ψηλό και γυμνασμένο κορμί του προς το δικό μου, κλείνοντας το χέρι μου μέσα στην παλάμη του. Ξεροκατάπια χωρίς να σταματήσω να τον παρατηρώ μέχρι που η κυρία Φρόσω μου απέσπασε την προσοχή.
"Ο Γιάννης είναι ο ανιψιός μου Νίκη. Η Νίκη μένει στο σπίτι του Ανέστη." ανακοίνωσε η κυρία Φρόσω ενώ αυτός την αγκάλιασε και έκατσε δίπλα της.
"Τι σχέση έχεις με τον Μαραγκό;" με ρώτησε και κάρφωσε το βλέμμα του στο δικό μου, κάνοντας με να μην μπορώ να αρθρώσω λέξη. Τι στο καλό;
Όταν επιτέλους βρήκα την μιλιά μου, του είπα ψέματα πως είμαι φιλοξενούμενη του. Βασικά δεν ήταν ακριβώς ψέματα απλώς δεν ήταν και όλη η αλήθεια. Αν του έλεγα πως είμαι η μέλλουσα νύφη του κυρίου Ανέστη, πολύ πιθανόν να έβαζε διάφορα με το μυαλό του.
Το χαμόγελο που μου χάρισε έκανε τα μάγουλά μου να ανάψουν, και πολύ πιθανόν να πήραν το κλασσικό ρόδινο χρώμα που παίρνουν όταν βρίσκομαι σε αμηχανία.
Απέφυγα το βλέμμα του και στράφηκε πάλι προς την κυρία Φρόσω, η οποία μιλούσε στο κινητό της. Μόλις το έκλεισε, μου είπε πως την κάλεσε ο κύριος Ανέστης και πως έπρεπε να πάει να πάρει κάτι που της ζήτησε. Αφού μου ζήτησε συγγνώμη και είπε πως θα επιστρέψει πολυ γρήγορα πίσω και πως με αφήνει σε καλά χέρια, κατέβηκε τις σκάλες και χάθηκε από το οπτικό μου πεδίο, αφήνοντας με μόνη με τον Γιάννη.
