Paid

|6|

Τι άκουσα μόλις;

Δεν υπάρχει περίπτωση αυτός να είναι ο Μαραγκός. Δεν γίνεται να παντρευτώ αυτόν. Μάλλον μου κάνουν πλάκα.

"Ποιός Μαραγκός;" ρώτησα αναστατωμένη την κυρία Φρόσω, η οποία κατάλαβε την γκάφα που έκανε.

"Κορίτσι μου, αυτός είναι ο γιος του Ανέστη." μου είπε, λες και έλεγε κάτι αυτονόητο.

Ένιωσα το σώμα μου να παραλύει από το σοκ και να πλημμυρίζει από νεύρα.

Γύρισα προς το μέρος του Μάρκου. Ήξερε ποια ήμουν. Το έβλεπα στα μάτια του. Το έκανε επίτηδες για να με κοροϊδέψει.

Ένα ειρωνικό χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό του, δειχνόντας μου πως ήταν ο νικητής.

Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα. Δάκρυα όχι μόνο λύπης και στεναχώριας, αλλά κυρίως θυμού. Είχα θυμώσει με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ποσό χαζή ήμουν;!

Μα πως δεν το κατάλαβα; Αποκλείεται να ήταν υπάλληλος και να είχε τέτοια συμπεριφορά. Όλα έδειχναν πως ήταν το αφεντικό, μα μάλλον εγώ ήμουν τυφλή.

"Είσαι τόσο αρχίδι." ψέλλισα και έκανα μεταβολή να φύγω. Δεν θα του έδινα την ικανοποίηση να νομίζει πως με πείραξε όλο αυτό. Αν και με είχε όντως πειράξει για να φτάσω σε σημείο να βρίζω τόσο άσχημα.

Έτρεξα στο σπίτι και κλειδώθηκα στο δωμάτιο μου. Λίγο μετά, άκουσα την πόρτα να χτυπάει αλλά δεν νοιάστηκα ιδιαίτερα. Έμεινα κουλουριασμένη στο κρεβάτι μου να κλαίω χωρίς κανένα προφανή λόγο.

Ένιωθα τόσο μόνη. Βασικά ήμουν μόνη. Όλοι με είχαν παρατήσει, ήταν σα να μην υπήρχα για κανέναν.

Το κινητό μου άρχισε να κουδουνίζει. Αφού σκούπισα γρήγορα τα μάτια μου, άπλωσα το χέρι μου στο κομοδίνο και το άρπαξα. Κοίταξα το νούμερο αλλά ήταν άγνωστος αριθμός.

"Παρακαλώ." είπα προσπαθώντας να κάνω την φωνή μου ήρεμη.

"Νίκη εσύ είσαι; Είμαι ο Γιάννης, ο ανιψιός της Φρόσως. Τι κάνεις;"

Τι να του έλεγα τώρα; Ότι ήμουν πιο χάλια από ποτέ; Απάντησα πως είμαι καλά.

"Ξέρεις είχες ξεχάσει το καπέλο σου εδώ τις προάλλες και σε πήρα τηλέφωνο για να έρθεις να το πάρεις, να πιούμε και ένα καφεδάκι αν θες." η αλήθεια είναι πως δεν μπορούσα να βρω το καπέλο μου τόσες μέρες αλλά νόμιζα πως απλά είχα ξεχάσει να το πάρω.

"Ναι γιατί όχι; Θα περάσω σήμερα το απόγευμα αν σε βολεύει και εσένα." πρότεινα και αφού κανονίσαμε την ώρα, το έκλεισα.