Dakikalardır aynı mesajı defalarca okumaktan hala bıkmamıştı Jazmyn White. Tereddüt bile etmeden bu mesajın sahibini belirlemişti.
Kendisi değil kalbi.
Mesajı okur okumaz ritmini değiştirmeye kadir olan o acizliği beyninin atacağı adımı bekliyordu.
On beş dakika önce hangi pozisyondaydısa hala aynıydı. Değişense bir türlü sabit kalamayan düşünceleriydi. Buyüzden birkaç dakika öylece ayakta dikilerek birşeyleri anlamdırmaya çalışırken tekrardan gelen sesle irkildi.
Görüşelim.
Düşünmeye zamanı kalmadan yeni melodi sesi belkide ıssız olan bu ormanda yankılanmıştı.
Evinin yakınlığındaki sahilde.
Bütün bedenine yayılan şaşkınlıkla Jazmyn ilk önce yere çökmek istedi. Bu kadarı gerçekten fazlaydı.
Yeni eve taşındıklarını ve en önemlisi yerini nereden biliyordu?
İlk önce yanıldığını düşünerek adımlarını bir birinin ardınca dizdi, belkide yanlış anlaya bilirdi.
Cevap yazmaya korkan bedeni titremeye başlamıştı.
Herşey heyecanının etkisi olduğundan parmaklarını klavyenin üzerinde gezdirdi.
Tamam.
Bu kadar soru aklını karıştırarken böyle cevap yazması da çok ironikti.
Herşeyi vazgeçti. Bu sahili nasıl bulacaktı peki?
Kalbinin sesinin yardımı burada sonlanıyordu işte.
Buyüzden hiç durmadan adımladı ve birkaç dakika sonra Jazmyn yaşadığı yerden biraz uzaklaşarak ana yola çıkmıştı. Tesadüfen oradan geçen taksiyle alana en yakın olan sahile varmıştı.
Burası deniz kenarı bir park veya eğlence yeri değildi. Bu mekan sanki insan ayağı değmemiş bir yer gibi sessiz, ıssız ve dağınıktı.
Sahilden uzaktaysa son derece güzel fakat görüntüsüne göre eskimiş bir ev vardı. Buraya da büyük ihtimalle insan ayağı değmiyordu.
Jazmyn'in aklı karma karışıktı çünki onu niye bu yere cağırdığını merak etmiyor değildi. Evse sanki iki, üç yıldır yalnızdı.
O bunları düşünerek en azından denize yakın olabilmek için biraz daha yaklaştı.
Fakat farkında değildi.
Ona aşkla bakan gözlerin farkında değildi.
Masum olanın etrafa yaydığı auranın güzel ve temizliğine kapılmış siyah arkadan ona yavaşca yaklaşıyordu.
" Yalnız ve farklı hissediyorsun değil mi? "
Aniden arkasından duyduğu sesle irkilen beyaz, hemen sesin geldiği yere dönerek birkaç gündür görmek istediği yüzle aynı hizaya geldi.
" Jimin! "
Jimin hiç istifini bozmadan derince onun gözlerinin içine bakmaya başlamıştı. Hissetdiği duygular ve en önemlisi özlem onu aşıyordu.
" Unutmak...
Yüzünü buruk bir gülümseme kaplamıştı.
... Bu güzel yüzü ve onunla biriktirdiğim anıları unutmak acıtıyor. "
Jazmyn'se şaşırdığını her halükarda belli ediyordu. Birkaç dakikadır kımıldanmadan durması da buna bir delil olabilirdi.
" Dayanılmaz birşeysin sen. "
ŞİMDİ OKUDUĞUN
☯ Sadece son ☯
Fanfiction" Ruhunu karanlık gecelerin o çıkılmaz hapisanelerinden özgürlüğüne kavuşturan ben, neden sana ışığı armağan edemiyorum? " " Belkide... Belkide ışık sen olduğundandır. " ...
