" Ruhunu karanlık gecelerin o çıkılmaz hapisanelerinden özgürlüğüne kavuşturan ben, neden sana ışığı armağan edemiyorum? "
" Belkide... Belkide ışık sen olduğundandır. "
...
Gidiyordu... Cennetine doğru yol alıyordu. Gözlerini sıkıca kapatarak daha erken oraya varmasını bekledi. Yüzüne vuran rüzgarın ferahlatıcı güzelliği onun daha da rahatlamasını sağlıyordu. Beynindeki ses susmuş etraf sakinliğe boğulmuştu.
Görüyordu.
Masumluğun simvolunu belirten renkle kaplanmış cennetini göre biliyordu.
Beyaz güllerden ibaret çiçeklik bahçesini görüyordu. Ortasındaysa beyazlar içinde giyinmiş kardeşi Taehyung vardı. Ona doğru irelleyerek kare gülümsemesiyle ışık saçıyordu. Arkasındaysa küçük çocuklar gibi ellini tutan ve hafifce kıkırdayan beyazı vardı. Taehyung gibi giyinen Jazmyn White...
İşte cennet burasıydı.
Beyaz çiçeklerden oluşan büyük bahceni artık daha rahatlıkla göre biliyordu. Mis gibi kokan beyaz bahçe... Katran kokusundan uzak, akıllara zarar veremeyecek tonda olan masum beyaz...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Siyah bile ne kadar fazlalık olursa olsun en azından bunu hak etmeliydi. Tıpkı arkadaşının, kardeşinin külleri gibi onun bedeni de beyazlar diyarına varacaktı.
Belkide çoktan varmıştır hm?
Ta ki onu sıkıca tutan güçlü kolları hissetmemişten önceydi bu duyguların hepsi. Gözlerinin önünden giden o görüntü ve beyazlığın anında siyahla evez olunması can yakıcıydı. Sanki benzin dökülmüş yerde birden bire ama hem yavaş, hem de hızlı bir şekilde yer edinen alev gibiydi siyahın beyaz bahçedeki gülleri karartması.
" Jimin! "
Jimin bedeninin denizle buluşmasından, o uzun düşme yolculuğundan son anda kurtulmuştu. Onu yukarıya doğru çeken kollar buna izin vermemişti.
Fakat bu ses... Jimin doğru mu duymuştu?
Bu...
Korkarak arkaya döndü ve sıkıca yumduğu gözlerini açtı.
Bu, oydu.
" Jungkook! "
Beklediği manzara kesinlikle bu değildi. Ona kızgınca bakan kişinin bu olmasını beklemiyordu. Ona gözlerinde acıma duygusuyla bakan bu kişini kesinlikle beklemiyordu.
Yanıldığını düşünüyordu. Belkide her şey beyninin ona oynadığı illiziyondan ibaretdi.
Evet, evet kesinlikle!
Bu karşısındaki kişi ondan, olanlardan sonra kaçan eski arkadaşı olamazdı. Ortalıktan birden kaybolan, her kesle beraber onu yargılayan, Jimin'e yaşama sebebini bile aklında her zaman sorgulatan küçük kardeşi olamazdı.
