" Ruhunu karanlık gecelerin o çıkılmaz hapisanelerinden özgürlüğüne kavuşturan ben, neden sana ışığı armağan edemiyorum? "
" Belkide... Belkide ışık sen olduğundandır. "
...
Öncelikle küçük bir hayalimi gerçekleştirmemde bana başından beri yardımcı olan değerli okuyucum♥ İyiki varsın Merve♥merve_2142
***********************************************
Tüm gerçekleri ondan saklayan beyaz tondan hayatı boyu hiç bu kadar nefret etmemişti. Oysa beyaz masumluğun, güzelliğin birer simgesi değil miydi?
Şimdi kirlenmiş sarı tonlara ev sahipliği eden bu beyaz örtü, tüm ihtişamıyla yere düşmüştü. Öyle yavaşlıkla gözlerinden aşağılara inmişti ki, o inişin her saniyesini gözleriyle takip etmişti. O hayal kırıklığının her zerresini kanına kendi hisleriyle aktarmıştı.
Karşısında birden bire beliren fotoğraf belkide yıllardır saklı kalan sorularının cevabıydı.
Soru çoktu ama cevabı tekti.
Ve nihayetinde o cevap dudaklarından usulunca dökülmüştü.
" Tae...Taehyung... "
Son hız geçen senelerinin aklında yer edinen kısımlarını feth eden habersiz ziyaretcisiydi o...
Belkide buyüzden bu fotoğrafı görür görmez yıllardır beyninin sildiği ismi saniyesinde hatırlamıştı. Buyüzden şuan dizleri üstüne çökerek yaşadığı acını hiçe sayıyordu. Yalnızca karşısındaki tabloda yer edinen kişinin suratının her saniyesini dikkatlice inceledi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bal sarısı saçları ve can alıcı gülümsemesiyle odanı aydınlatmaya yeten birer ışıktı. Peki neden senelerdir bu ışığın üzeri kirli bir örtüyle kapatılmıştı?
Çocukluğunun ta kendisi olan fotoğrafa ayağa kalkarak yaklaştı. Narin ellerini duvarı kaplayan fotoğrafın üzerinde gezdirdi.
İlk önce ellerini fotoğrafın üst kısımlarına dokundurdu. Burası Taehyung'un saçlarının yer edindiği kısımdı. Jazmyn fotoğrafı doyasıya okşadı.
Gerçekte yapa bilmemişti oysa ki...
Daha aşağı inerek fotoğraftaki kişinin ellerinin üzerini kendi elleriyle kapattı.
Gerçekte onu kendi elleriyle ısıtamamıştı ki hiç...
Büyümüş olan genci incelemeye koyuldu.
Tekrardan.
Yüzünün her zerresi hala yıllar önceki gibiydi. Fakat tamamen değişmeyen şey hatıralarında hala aynı şekilde, çocuk gibi yer edinen Taehyung'tu.
Bakışlarını birden artık onu boğmaya çalışan odada gezdirdi. Odanın sağında ve solunda da aynı şekilde beyaz örtüler bulunuyordu. Sanki tüm eşyalar taşınarak yerine bunlar yerleştirilmişti.
Jimin neden Taehyung'u, onun odasını saklı tutuyordu?
Soldaki en baş hissede bulunan örtüye yaklaştı ve onun kenarlarını tutdu. Sanki açmamıştan önce kendisini bazı şeylere hazırlamak istiyordu. Ve yavaş yavaş örtüyü saklı tablodan çekmeye başladı. Çektiği alt kısımdan ilk önce ikişer ayak gözükmeye başlamıştı ve arka fondaysa deniz vardı.
