☯ Sadece son ☯

☯ 72 ☯

Saat sekkiz civarında sersemlemiş şekilde eve geri dönmüştü Jimin. Arabasından inerek eve doğru yaklaştı. Odalarının işığının yandığını görünce yüzünde bir gülümseme belirdi. Demek ki, Jazmyn gelmişti.

Hayatında neredeyse hiç kullanmadığı anahtarını cebinden çıkararak evin kapısını açtı. Merdivenleri ikişer ikişer çıktıktan sonra son hız odalarına yaklaştı. Gülümseyerek elini kapının kulpuna koydu ve birden bire açtı.

Görmek istediği görüntü bu değildi.

Yatakta Jazmyn yerine Cherry oturmuştu ve kapının açıldığını duyar duymaz gülümseyerek ayağa kalktı, arkasını döndü. Onun da görmek istediği Jazmyn'di, Jimin yerine.

" Jimin? "

" Cherry? "

İkisi de aynı anda bir birilerine şaşkınca seslenmişti. Cherry elindeki telefonu kapatarak kapının ağzında durmuş Jimin'in arkasına doğru bakmaya başladı.

" Hani Jazmyn nerede? Ah, aşağıda olmalı. "

Gülümseyerek donmuş Jimin'in yanından geçiyordu ki, genç kolunu tutarak gitmesini engelledi.

" E...eve gelmedi mi? "

Jimin kekeleyerek endişe dolu sesiyle Cherry'e sorusunu yöneltmişti. Cherry'nin yüzündeki gülümsemesi yavaş yavaş solmuştu.

" Şirkettekiler ne kadar kötü olsa bile beraber çıktığınızı söylediler. "

İşte tam da şimdi Jimin için dünya durmuştu.

Çiçekler parlak renklerini kaybetti, akan sular duruldu, güneş ve ay aralarındaki savaşı durdurdular.

Yine ve yine.

" Ja...Jazmyn nerede Jimin? "

İçindeki tüm korkuları yansıtan cümlesini sıralamıştı. Jiminse yavaşca yatağa yaklaşarak oturmuş ve başını elleri arasına almıştı.

" Ben...ben bilmiyorum. Yanlış yaptım. "

Ağlamaklı çıkan sesiyle Cherry de endişelenmiş ve yanına oturarak elini gencin omzuna koymuştu.

" Anlat Jimin, noldu? "

Arkadaşını bulamayan birisine göre sesi çok anlayışlı çıkmıştı. Gerçekten de Cherry halden anlıyordu.

" Ben...ben onu şirkette görünce çok kızdım. Ben onu ağlattım! O...ona benim yokluğumdan faydalandığını söyledim. "

Gözünden damlayan yaşlarla beraber çocukca sanki yaptığı şeyden dolayı itirafını yapıyordu. Cherry'nin Jimin'in omzunda olan elleri sıkılaştı, bir hışımla ayağa kalktı.

" Sen, sen hayatımda gördüğüm en iğrenç insanlardansın Park Jimin! "

Odanın kapısını çarparak uzaklaşan Cherry Jimin'in kendisini daha beter hissetmesini sağlamıştı.

Ama ne demişler kendi düşen ağlamazdı.

Odaya elinde bir defterle dönen Cherry hiç terddüt etmeden onu Jimin'in üstüne sert bir şekilde atmıştı.

" Oku bunu! Belki aklın başına geler, ya da belki Jazmyn'in yokluğunda başına gelenleri, hissettiklerini daha iyi anlarsın. "

Görünüşe göre günlükten Cherry haberdardı.

Odadan çıkan Cherry arkasında bir adet yıkılmış Jimin bırakmıştı.

Eline alarak ilk sayfanı açtı.