She's The BOSS (ABKA book 2) COMPLETED

Chapter 109

[Trixie's POV]

AAAHH! Finally, nandito na ako sa NAIA. Uhm- teka, mukhang may ibang mukha akong natatanaw ah?

Nagmadali akong lumapit sa kanya, he smile at me and I smile too.

"Welcome back!" Syred.

"Ikaw lang?" Nagtataka kong tanong.

Kinuha nya ang mga dala ko, argh! This is so awkward. Sumakay na kami sa kotse nya, nakakaasar naman.

Tahimik lang ako habang nasa byahe.

"Hey." Syred.

"Uhm?" Ako.

"Magsalita ka naman, ayaw mo ba na ako ang magsundo sayo? Hoy." Syred.

"Hindi naman, ang akin lang kasi Mom and Dad promise me na sila ang magsusundo." Ako.

Hindi sya nakasagot kaagad, hays! Ang weirdo ng kasama ko. Ang nakakapagtaka lang kasi nag-park kami sa isang funeral home, what are we doing here?!

Bumaba na kami sa kotse, agad akong humawak sa braso nya. Natatakot ako, kinakabahan ako.

Pagpasok sa loob ..

Tumambad agad sa akin ang isang napaka-laking frame sa harap, at may picture ni Daddy?!

Ano 'to?!

Lumapit ako sa coffin .. And I saw my Dad sleeping.

Nag-uunahan sa pagpatak ang mga luha ko .. Mas masakit pa sa break up ang nararamdaman ko, malamang Daddy ko yung namatay.

"Daddy, bakit?! Ang sabi nyo susunduin nyo ako? Pero ang daya mo e! Iniwan mo na kami. Daddy naman e, bakit ka ba nang-iwan ha? Gumising ka nga dyan, Daddy please!" Umiiyak kong sabi.

Naramdaman kong lumapit si Mommy sa akin, niyakap nya ako. Alam ko kung ano ang nararamdaman nya ngayon, dahil hindi madali ang iwan ka ng taong mahal mo.

Si Daddy ang pinaka-mabait, mapagmahal, understanding at gwapong tatay sa buong mundo!

But he left us, umalis na sya :( Nagsasawa na ba sya? Ayaw na ba nya kaming makasama?!

Bakit nya kami iniwan?!

Wala kahit isa sa amin ang nakakaalam kung bakit -____- Sobrang miss na miss na miss ko na si Daddy.

Akala ko pa naman magkikita na kami ngayon, actually nagkita naman kami. Pero wala na e, ito na nakahiga na sya .. Wala na syang buhay 😔😔

"Anak." Mommy.

"Mommy, kaya natin 'to." Ako.

Naiiyak na naman sya. Hindi ko alam kung paano na kami mabububay ngayon? Kung paano na si Mommy ngayon?

Tinawagan naman ni Ninong Shawn ang parents ni Daddy at Mommy. Nagdumugan din ang mga fans nya, aaaahhhhh! Bakit ba nagkakaganito ang buhay namin?!

Bakit kailangang may mawala?!

"Trixie kumain ka muna." Syred.

Kasama nya si Kristel, hmp! Isa pa 'tong mga 'to. Naupo naman ako at ganun din sila.

"Condolence." Kristel.

Tiningnan ko lang sya, bakit ba ang plastik nila?! Nakikisabay pa sila sa problema namin.

"Trixie, ano nang plano ni Tita Ninang?" Syred.

"Ewan, I don't know. Pwede ba wag ka munang magtanong?! Nagluluksa pa kami, Syred ang sakit sakit ng nangyari sa amin! So shut up!" Malakas kong sabi.

Agad naman akong inawat ni Tita Francesca at inilipat ng upuan, aaahh! Nakakainis, nakakabanas, nakakaasar. We don't deserve this!

"Trixie calm down." Tita Francesca.

"Sorry po." Sabi ko.

"Lahat din kami nabigla sa nangyari, at lahat tayo hindi din tanggap ito. But life is too short, wala na tayong magagawa. Nandito naman kami e, handa kaming tulungan kayo." Sabi ni Tita Francesca.

Ngumiti na lang ako, pero deep inside sobrang sakit talaga. I'm not sure kung makaka-move on pa ako. Hays! -_____________- bakit ba 'to nangyayari sa amin?

"Tita salamat. Akala ko nga pag-uwi ko okay na ang lahat, but Dad left us." Sabi ko.

"Hindi nya tayo iniwan, nandito pa din sya." Tita Francesca.

Pero nasaan? Kaluluwa? Ghost? Spirit? Tsss. Hindi ako naniniwala, wala na si Daddy. Hindi ko na ramdam ang presence nya -____-

Nagagalit ako sa sarili ko at kay Daddy.

Galit ako kay Daddy dahil iniwan nya kami, paano na kami nila Mommy at Blunt ngayon? Wala nang magtatanggol sa amin.

At galit din ako sa sarili ko dahil kung hindi ako sumama noon kila Mamita, e di sana nagkasama kami ng matagal nila Daddy. Madami kaming magagawang memories, but it's too late dahil hindi na ako makakabawi sa kanya.

Hays!

Tita Francesca is right ..

We need to accept all of this.

Dad is gone.

And that's the reality.