1 hafta sonra...
Okuldan döndüğümde salonda valizler vardı. " Ne o Metin Abi gidiyor musun yoksa?
" Gidiyoruz." dedi arkadaş.
" Nee gidiyomuyuz? Yine ne oluyor? ama okul?" diye sorular sıralarken evden çıktık bile.
" İzin alırız, sorun yok" dedi.
...
Şu kadere bak. Şimdi de kapının önünde durmuş Metin Abi'nin düğün arabasını süslüyordum. Nimet Abla dışarı çıkınca " Abla hala şoklardayım." dedim.
" Kim değil ki. Bizim evin erkeklerinin de emri vaki yaparak evlenmesi adet oldu." dedi sinirli bir sesle.
" Akşama geleceklermiş. Gelin hanım süslemeleri görecekmiş."
Akşam olduğunda tıpkı Hasan Amca' da beklediğimiz gibi giyinmiş bu seferde Metin Abi'nin müstakbel eşini bekliyorduk derken kapı çaldı. Nimet Abla kapıyı açtığında şok oldum. Aman Allah'ım insanlar delirmiş olmalı diye düşündüm. Bu kız neredeyse benim yaşımdaydı. Diğerleri tanışmıştı ama bizleri ilk kez görüyordu. Ailesi ve kendisi ellerimizi sıktı.
"Merhabalar ben Funda. Annem Filiz, babam Ragıp"
" Hoşgeldiniz efendim."
Babası sen neyleri oluyosun kızım dediğinde ne diyeceğimi şaşırdım. Nimet Abla araya girdi." Akrabamız efendim, Afyon'da okuyorda birlikte kalıyorlar."
" Bir genç kız ve delikanlı aynı evdemi?" dedi anlamlı bir şekilde.O an oda da soğuk rüzgarlar esmişti. Nimet Abla'da nasıl bir çam devirdim ben dercesine bana bakıyordu. Hasan Amca ortalığı toparlamak istercesine " Hadi biz balkona çıkalım. Gençler burada otursun" dedi. Gençler kalsın demesine rağmen oda da ben Metin Abi ve Funda kalmıştık. Biraz samimiyet kurmak istercesine
" Nasıl tanıştınız" dedim.
" Zaten evlerimiz yakın. Hep görüyordum. Bir kaç arkadaş vasıtasıyla da buralara kadar geldik"
" Aman ne hoşmuş " dedim. " Kaç yaşındasın bu arada?
" 17"
" Biraz erken değil mi?"
" Aman ne olacak canım, okumuyorum zaten. Hem ben Metin' i seviyorum" dedi yapmacık şey.
...
Düğün sabahı yine Funda bizim eve damlamıştı.
" Canım biz kuaföre gidiyoruz, sen de gelecek misin?
" Hayır teşekkürler." dedim
Nimet Abla " Gitsene yavrum sende."
" Aman abla ne işim var o kokonaların yanında"
" Hadi tamam o zaman biz de bırakalım. Gidip hazırlanalım. O hanfendi süslenecek biz akşama paçavra gibi mi çıkacağız?"
...
Saat 8 olduğunda artık her şey hazırdı. Düğün yerine gitmek için gelin hanımı bekliyorduk. Zaten düğün yeri de evin arka sokağında ki çay bahçesinin geniş bir alanında olacaktı. Funda cadısına fazlaydı bile. Metin Abi etrafta telaşlı bir şekilde gezinirken, " Ah Metin Abiciğim nasıl kandın o cadıya?" diye iç geçirdim. Hasan Amca haydi herkes tamamsa gidiyoruz diyerek hepimizi toplayıp bahçeye gittik.
İlk dans, eğlenceler, oyunlar derken arkadaşım yanıma yaklaştı.
" Çok güzel olmuşsun."
" Teşekkür ederim birlikte aldığımız elbise işte"
" Evet farkettim. Çok yakışmış." diye gülümsedi. Nimet Abla yanımıza yaklaştı.
" Sizde dans etsenize." O, bunu söyleyince paniğe kapılmıştım.
" Aaa yok hayır hayır siz edin hadi." dedim yapmacık bir gülümsemeyle.
Israrlarım sonucu dansa kalktılar tabii ben de fotoğraf makinasıyla arkalarından... Hep birlikte oynadık, eğlendik. Onların bu sözde mutlu anlarını bol bol fotoğrafladım.
Misafirleri ağırladıktan sonra biz de evimize gittik. Eve geldiğimde üstümde kıyafetlerle yatağın üstünde yorgunluktan öylece serilip kalmışım.
