" İyi ki doğdun abla!!!" diye kapının ağzına geçmiş bağırıyorduk. Ablam ise oturduğu koltuktan şaşkınlıkla bize bakıyordu.
" İyi ki doğdun kraliçem" dedi Metin Abi yanına gidip sarılarak.
" Çocuklar inanamıyorum ya hiç beklemiyordum"
" Ee sürpriz beklenmedik bir anda yapılır zaten hadi üfle bakalım."
" Dilek tuttun mu?" dedim ve alkışladık.
" Durun fotoğrafta çekilelim."
" Şimdi siz çıkın bakalım ben yavrularımla çekileceğim" dedi ve Doğa'yla Ege'yi kucağına aldı.
" Ben pastaları keseyim" dedim ve mutfağa gittim. Telefonuma mesaj geldi.
" Niran seninle acil görüşmem lazım." diye Bülent mesaj atmış. Hemen telefonumu kapattım. Bu mutlu anı bozmak istemiyordum. Herhalde beyefendinin aklına 1 sene sonra gelmiştik. Bu düşünceleri kafamdan atarak pasta ve kolalı salona götürdüm.
" Hadi buyrun bakalım"
" Keşke babamda burda olsaydı"
" Abla.. Ablacığım nolur yapma bak anın tadını çıkar. Üzül diye değil biraz kafan dağılsın diye yaptık bunu"
" Haklısın kızım da sanki onun adını her gün anmayınca unutmuş gibi hissediyorum."
" Olur mu öyle şey o hep bizim kalbimizde"
" Neyse iyi yaptınız."
" Aa Hatice Teyze arıyor inanamıyorum."
" Alo Hatice Teyzeciğim nasılsın? Evet burda bizde onu kutluyorduk şimdi vereyim" dedim ve ablama verdim. Onunla konuştular.
" Kız bu kadının nerden aklına geldi bu? 2 yıldır arayıp sormuyordu. Sırf doğum günümü kutlamak için aramış ilginç"
" Bizde ayıp ettik abla keşke bizde arasaydık."
" Aman bırak şunu. Yalnız Yelda bu sene okula başlıyormuş."
" Öylemi canım benim.."
" Öyle böyle ama keşke babamda görseydi. Çocuğuydu ne de olsa. Annesi Hatice olsa bile."
" Abla okullar başlamadan biraz okul hediyesi gönderelim ona."
" İyi düşündün olur."
" Meyve getireyim mi?"
" Getir"
Hem televizyon seyrediyor hem de meyvelerimizi yiyorduk. Abim ise çocukları seviyordu. Kapı çaldı.
" Ben bakarım"
Komşulardan biriydi. İçeri davet ettim.
" İyi akşamlar Nimet"
" Aa buyur Ayşe Abla"
" Rahatsız ediyorum ama bir şey söyleyecektim."
" Olur mu hiç gel otur"
" Bu saatte lafı hiç uzatmayayım."
" Aa noldu bak meraklandırma"
" Hani şu Fikret Bey var ya. Emekli olup geri döndü."
" Evet"
" Eşide vefat etmişti biliyorsun. Ee çocuklarda burada değil. Hepsi evli barklı"
" Ee?"
" Kızım kısacası sana talip"
O an gözlerimi pörtletmiş kadına bakıyordum. Metin Abi'yle gözgöze geldik ama hemen kaçırdım.
