Saat gece 1'di. Dayanamayıp arabama atladım ve hastaneye doğru yola çıktım. Vardığımda nedense ayaklarım geri geri gidiyordu. Korkuyordum.. Tekrar bir hayal kırıklığına uğramaya korkuyordum. Yavaş adımlarla acile doğru yürüdüm.
" Niran Hanım bir şey mi oldu?" dedi hizmetli.
" Hayır Bülent Bey nerede?"
" Bugün şansına ağır hasta gelmedi. Odaya dinlenmeye geçmişti."
Arka odaya doğru yürüdüm. Gerçekten yataklar boştu. Perdeyi hızlıca açtım. Bülent koltuklara oturmuş bilgisayardan bir şeyler bakarken Burcu ise resmen onun üzerine eğilmiş, gülüyorlardı. Göğüsleri Bülent'in omzuna değiyordu. Gördüklerim karşısında dehşete düştüm.
" Bülent" diyebildim.
" Ni.. Niran canım" dedi tutuk tutuk. Beni gördüğüne şaşırmıştı.
" Hasan Amca'ya bir şey mi oldu yoksa."
Cevap veremedim. Gözümden bir kaç damla yaş süzüldü. Koşa koşa çıktım. Arkamdan geliyor, Niran diye sesleniyordu. Hızlıca koşup kolumdan tuttu.
" Bak Niran yanlış anladın saçmalıyorsun"
Cevap veremiyordum. Kendimi tutamıyordum. Avazım çıktığı kadar bağırarak ağlıyordum.
" Niran, Niran.." diye yüzümü avuçlarının arasına almış teselli etmeye çalışıyordu.
" Çek o ellerini üzerimden" diye ittirdim.
" Ona dokunduğun ellerinle bana dokunma küstah" diye bi tokat attım.
" Niran saçmalama ne dokunması. Sana yemin ederim ki bir şey yok!!"
" Ben gördüğüme mi inanayım sana mı? "
" Ne gördün ki Niran. Odada oturuyorduk."
" Bülent! Bülent göğüsleri sana değiyordu haaa!!"
Bir şey diyemedi.
" Hem ne arıyo o burda? Dün nöbetçi değil miydi?" Sırf beraber olmak için ayarladınız demi bunu!!"
" Niran kendine gel evet biraz fazla samimi bir kız ama ben seni aldatmadım anlıyor musun al-dat-ma-dım."
" Isparta'ya da mı beraber gittiniz ha apar topar?"
" Niran saçmalıyorsun ne Isparta'sı yaa? Ben babanları görmeye gittim."
" Babamları haaa? Isparta karşı mahalle demi Bülent görüverip geleyim dedin. Utanmadın mı lan onun koynundan çıkıp benim yanıma yatmaya"
" Yeteeerrr " diye bir tokat attı bana.
" Annen Niran... Annen alzeimer hastasıymış anlıyor musun? Çiğdemler seni bu yüzden bulmuş. Durumu kötüymüş kimseyi hatırlamazken yalnızca senin adını sayıklıyormuş anlıyor musun beni? Nimet Ablalardan akıl almaya gittim. Oldu mu Niran rahat ettin mi?"
Bu söyledikleri karşısında donup kaldım.
" Annem mi? " dedim sessizce.
" Evet! Hatta akıl hastası denebilecek kadar delirmiş. Hastaneye bile yatıramıyorlarmış." dediğini hatırlıyorum. Yere yığılıverdim.
Gözlerimi açtığımda acildeki yatağın üzerinde yatıyordum. Bülent başını ellerinin arasına almış yanımda oturuyordu.
" Niran canım iyi misin?" dedim alnımı okşayarak.
" Çek şu elini"
O sırada Burcu kafası eğik bir şekilde serumumu yenilerken ani bir hareket,
