3 yıl sonra...
Başardım.. Başardım diye koşuyordum evin içinde bir oyana bir buyana.
" Sakin ol canım tebrik ederim. Candan tebrik ederim."
O an telefon çaldı. Arayan Nimet Abla'ydı.
" Evet ablacığım az önce açıklandı."
" Ver şu telefonu ver ver" dedim heyecanla.
" Ablacığım ya nihayet oldu. Marmara Fizik Tedavi ya inanabiliyor musun? Evert akşam bineceğim arabaya geliyorum."
...
Kapıdan içeri girdiğim an hepsi durmuş alkışlıyorladı. Hepsini teker teker öptüm. Bir buçuk yıldır sınav yüzünden hiç birini görmüyordum.
" Ne de çok özlemişim sizi canlarım benim."
" Biz de seni çok özledik canım kızım."
" Metin Abiciğim çok iyi gördüm seni."
" Artık iyiyim kızım her şeye alışılıyor."
"İyisin İyi."
" Sen boşver beni de şimdi sen doktor adayımı oldun?"
" Ee yani sayılır bi nevi doktor."
" Aferin sana başaracağını biliyorduk."
" Teşükkürler desteğinizle." dedim ve ağlamaya başladım. Bu zorlu sınav sürecinde bile onlar yanımda olmuştu.
" Aa yapma benim canım kızım. Tabiki de olacağız sen bizim kızımız değil misin?" dedi Hasan Amca ve sarıldı.
" Yelda nerede?"
" Yeldaa gel kızım bak Niran Ablan geldi."
" Yeldacığım ne de büyümüşsün sen öyle kocaman kız olmuşsun, ohoo abla olmuşsun artık. En son küçücük bir bebekken görmüştüm. Bak sana ne getirdim. Hadi koş içerde ki poşetleri getir."
" Teşekkür etsene kızım ablana."
" Ee Hatice Teyze nasıl gidiyor annelik? Yoruyor mu seni bu fıstık?"
" Büyüdükçe haylazlaştı elbet ama sağolsunlar Metin'de Nimet'te bana çok yardımcı oluyorlar."
" Ben bakıyor sayılırım." dedi Nimet Abla. Hasan Amca öyle kötü bir bakış attı ki..
" Akşama Kenan'da yemeğe gelecek."
" O da mı burda?" dedim imalı bir şekilde.
" Evet dün geldi. Babasında kalıyordu. Arayayım da gelsin artık."
...
Saat 8'e doğru Kenan Bey'ler de teşrüf ettiler de yemeğe oturabildik.
" Niran, istanbullu oluşsun artık." dedi Kenan pis pis sırıtarak. O herifin bakışlarından hep rahatsız olmuşumdur. Bir de inat yapar gibi tam karşıma oturmuştu.
" Ya sorma İstanbullu olduk."
" Bak bir şeye ihtiyacın olursa beni her daim bulabilirsin."
" Teşekkür ederim gereğinden fazla naziksin." deyince Hatice biraz bozuldu. Ortam gerilmeden Nimet Abla, " Niran, Metin hadi Cananlara gidelim. Bunlarda ana, oğul hatta baba hasret gidersin." dedi mutsuz bir şekilde.
" Aa ben sana söylemeyi unuttum demi? Gökhan'da Marmara Üniversitesi'ni kazandı." Hıh şimdi hapı yuttuk işte dedim. Geçenler de benim ağzımı aramıştı. Demek ki bilerek orayı yazmış hain..
