2 gün sonra annemle beraber hazırlandık ve yola çıktık. Uçakla yada otobüsle gidemezdi o yüzden bir ambulans tuttum. Hem bende endişelenmemiş olurdum.
Zor da olsa Isparta'ya vardık. Valizleri indirdim. Annem tuhaf tuhaf etrafa bakıyordu. Kapıyı ablam açtı.
"Hoşgeldiniiiizz"
Sadece gülümsedim. Çünkü endişeleniyordum. Çocuklara ne diyecektim?
"Ne çok özlemişim yaa" dedi ablam. Abim ve çocuklarda salona geldi. Anneme normal bir insan gibi davransalarda o, onlardan kaçıyordu. Durumu kurtarmak istercesine
"Anne sana bahsetmiştim ya Isparta'dayız. Hatırladın mı? "
"Hı evet" dedi sevinç dolu bir sesle. Bir şeyi hatırladığında sanki daha önce hiç bilmiyormuş gibi seviniyordu.
"Bak bu Nimet, bu abim Metin"
"Evettt.. Memnun oldum oğlum "
"Bak bunlarda torunların Doğa ve Ege"
"Ayy gelin öpeyim sizi"
Çocukların korktukları her halinden belliydi. Çünkü ne kadar baksakta yüzünde hastalığın verdiği bitkinlik gitmiyordu.
" Anne seni yatırayım mı? "
Evet anlamında başını salladı. Bende uzerimi değiştirdim ve salona geri döndüm.
" Abla emin misiniz? Bakın zor bir durumda"
" Bu kadarını tahmin etmemiştim"
"Bazen normal hareketler sergiliyor. Hiç hasta değilmiş gibi konuşuyor. Ama bakın sakin unutmayın o hasta."
"Sana karşı iyi ama"
"Bana karşı hep öyle. Hep normal davranıyor. Söylediğim hiçbir şeyi unutmuyor."
"Kaç yılın özlemi tabi.."
"Anne bu kim?"
"Aa ama Doğa mızmızlanma size gelmeden açıkladım ya!"
"Bana bağırma teyze!"
"Sen de kendine bağırtma o zaman!"
"Anne bize bir şey yapmaz demi?"
"Abartma Doğa . O sizi seviyor. O yüzden burda sizi merak ettiği için. Hem ben hep yaninızdayım. "
"Ise gideceksin ama"
"O zaman da teyzen ve dayın var. Hem bir müddet orada psikiyatri ye götüreceğim "
"Peki kazadan sonra noldu?"
"Hatırlamıyor bile. Tek dediği şey beni bir daha oraya göndermeyin"
"Korkmuş olmalı"
"Ben eve gideyim geç oldu. Yarın yine gelirim"
"Tamam ablacığım görüşürüz " dedi ve gitti. Bir müddet çocuklarla ilgilendikten sonra onları da uyuttum. Abim kahve yapmış balkonda beni bekliyordu.
" Kaldık mı yine başbaşa"
"Haha yine bir yolculuk dönüşü Metin ve Niran klasiği"
" Artık biraz huzurlusundur"
"Evet yıllar sonra annem yanımda ama hasta.."
"Bu kadarına da şükür. Biz burda anneni daha iyi yaparız "
" Babam da geldi oraya"
"Nee? Konustunuz mu?"
" Hayır yönümü ona dönmedim. Yalnızca sesini duydum. "
" Ben de abimi araştırdım biraz"
"Ee var mı bir gelisme?"
Hayır anlamında başını salladı.
" Yok Niran yok sanki yer yarıldı yerim dibine girdi."
" Ahh abi bir bilsem defoldu gitti"
Gözlerim dalmıştı.
" Niran sana bir şey soracağım ama bana dürüst cevap ver"
"Sor?"
"Sen.. Sen abime mi aşıktın yoksa Bülent'e mi?"
Bu soru karşında utanmıştım. Yutkundum ve,
" Bilmiyorum abi.. Onu her zaman bir abi olarak görmek istedim. Öyle alıştırmaya çalıştım kendimi. Tam alıştım derken bir gün elimi tuttu yolda yürürken.. Kalbim çıkacak gibi oldu. Benim tüm duygularımı bastırmam bir işe yaramadı. Sonra.. Zaten sonra da buraya geldik ve bizi bırakıp gitti. O gün yemekte Dilek hamile dedi ya.. Abi o an var ya.. Sanki gözlerim de damacana vardı ve devrilmeyi bekliyordu. Öyle zor tuttum ki kendimi. O an onu kıskanmıştım. Hayal kırıklığına uğramıştım. Sonra alıştım. Çok nefret etmek istedim ondan abi çok.. Ama başaramadım. Sanki gün geçtikçe daha da arttı sevgim özlemim. . Sonra da Bülent çıktı karşıma. Onun sevgisine inanmıştım. Ama o da yalan çıktı. O da mahvetti hayatımı, o da yarı yolda bıraktı beni! Kısacası abi ben aslında kimseye aşık olmamışım.!"
Elimi tuttu.
"Canım yavrum benim.. O abim var ya.. O abim olacak adam yalnız seni değil hepimizi yarı yolda bıraktı. Şimdi yeni ailesiyle mutludur umarım. Öyle özledim ki.."
25 yıl önce. ..
Metin'in Gözünden. ..
" Abi girmeyelim oraya döver o kadın bizi "
"Korkma Metin. Sadece biraz meyve koparacağız. "
"Abi sahibi çok sinirli"
"Hadi gel sen atla"
" Abi korkuyorum çıkma ağaca "
"Öff Metin amma uzattın. Hadi sen de çık daha çabuk toplarız"
"Sizi serseriler yine mi bahçeme girdiniz! !"
"Abi geliyor kaç . Ahh Abi ayağım!!"
"Durma Metin dayan koş "
" Ana yok ki başlarında öğretsin! Anası ne ki sıpaları ne olsun! Oros... Reyhan'ın bitli çocukları!!!!"
"Abi cok yoruldum dur ayağım acıyor."
"Otur söyle "
"Acıyor "
"Bir şey olmaz geçer birazdan. Kiraz yer misin? Aa niye ağlıyorsun sen?"
"Duymadın mı kadın anneme ne dedi?"
" Üzülme kardeşim. Unut artık annemi. Yoksay. . Hiç olmamış gibi düşün. Hem ben senin hep yanındayım. seni hiç bırakmayacağım.."
"Sahi bırakmayacak mısın? "
"Bırakmayacağım tabi ya! Ben nereye sen oraya. Küçük kardeşimi unutur muyum hiç? Hadi üzülme al ye şunlardan"
"Canım abim benim seni çok seviyorum! "
