Neslihan o kavgadan sonra bir kez kapıya dayandı ama yine el birliğiyle defetmeyi başardık.
Herşeyi bir kenara bırakmıştım. Bugün Hasan Amca'nın, babamın ölüm yıldönümüydü.. Kimse uyanmadan mezarlığa gittim. Ama orada karşılaştığım manzara da hiç hoş değildi. Nimet Abla'larin annesi yine oradaydı. Bu sefer çaresizce yanına yaklaştım.
"Günaydın"
Telaşla arkasına döndü.
"Günaydın kızım "
"Kusura bakmayın"
"Olur mu öyle şey. Sen neyi oluyorsun kızım Hasan ların ?"
"Ben..Ben komşularıyım.Cok iyi görüşürdük. "
Yalan söylemek zorundaydım çünkü gerçeği anlatamazdım yoksa Nimet Abla beni keserdi.
"Anladım adın ne senin? Hep karşılaşıyoruz"
" Adım Nilgün "
Nerden de uydurmuştum!
"Siz neyi oluyorsunuz Hasan Amcaların ?"
"Ben..Ben eski karısıyım kızım."
"Demek Reyhan Hanım sizsiniz?"
"Biliyor musun?"
"Evet bahsedilmişti de neden bunca yıl sonra geldiniz?"
"Kızım her şey içime doldu sanki. Kördüğüm oldu. Kendimi çok tuhaf hissediyorum."
" Niye teyzeciğim?"
" Nimet anlatmıştır ya beni istemiyorlar. Bir kere öpüp, sarılsam başka bir şey istemem. Sonra da beni zaten bir daha görmek istemezler."
" Sence haklı değiller mi teyze?"
" Sonuna kadar haklılar ama Allah cezamı verdi. Bu tekerlekli sandalyeye mahkum olduğum yetmiyor gibi kızım da benim gibi bir ailenin dağılmasına sebeb oldu."
Şaşkınlıkla dinliyordum. Ailesini terkeden bir kadının bu denli dertli olmasına ihtimal vermezdim.
" Güzelim yeni evli bir çifti boşanmaya sürükledi. Hasan'ı terkettiğim kocam da şu an beni aldatıyor. Buna eminim ama elden ne gelir. Görmemezlikten geliyorum. Ne yapabilirim ki bu halimle! Yıllar önce hem kendi ailemi hemde kocamın ailesini dağıttım ama kendim de huzur bulamadım. Bunlar hep benim cezam belki de imtihanım.. 3 tane küçük çocuğum annesiz büyüyerek büyük bir imtihandan geçtiler. Şimdi de sıra bende.."
Bu kadına acıyacağım hiç aklıma gelmezdi.
" Peki bacaklarınız neden böyle oldu?"
" Kaza yaptık. Kocamla tatil dönüşü 8 sene önce kaza yapmıştık. Arabada 4 kişiydik. Kocamın annesi öldü, ben böyle kurtuldum. Babasına ve kendisine bir şey olmadı."
" Ne feci.."
" Biz yaptıklarımızın bedelini senelerdir misliyle ödüyoruz."
Telefonumun çalmasıyla bu sohbetten sıyrıldım. Arayan ablamdı. Hızla ayağa kalktım.
" Sizinde dediğiniz gibi bunları haketmişsiniz Reyhan Hanım! Bir daha buraya gelmeyin lütfen. Onları daha çok üzüyorsunuz" dedim ve hızla oradan uzaklaştım.
Eve gittiğimde kapının önünde lokma arabası vardı. Komşular geliyordu. Galiba okuma olacaktı.
" Nerdesin sen?"
" Mezarlığa gittim."
" Bekleseydin beraber giderdik."
" Yine gideriz abla çocuklar nerde?"
