" Kızım dikkat etsene kendine.. Neden yaptın bunu?"
" Dayanamadım babacığım.. Bizi nasıl kandırdıklarını bir de o şerefsiz adamın ağzından duymaya dayanamadım."
" Değer mi kızım? O ahlak yoksunları için değer mi?"
" Affet beni babacığım affet.. "
" Ben senin her zaman yanındayım bunu sakın unutma"
Niran'ın Gözünden...
Odama acilden telefon gelince koşarak aşağıya indim. Topuklu ayakkabılarımın sesi koridorda yankılanıyordu. Öyle korkmuştum ki ablanız geldi diyince.. Kalabalığı yararak hızla içeri girdim.
" Abi noldu abi?"
Abim duvara dayanmış perişan bir şekilde kafası öne eğik bekliyordu.
" Bilmiyorum Niran bilmiyorum.. Beni almıyorlar" dedi ve ben hemen içeri daldım.
" Murat merhaba"
" Meraba Niran"
" Murat az önce getirilen hasta benim ablam. Neyi var"
" Nirancım korkarım ki başına ağır bir darbe almış. Bu yüzden bayılmış"
" Darbe mi?" dedim anlamsızca.
" Evet az önce tomografisini çektik. Bir şey görünmüyor ama bugün müşade altında tutalım. Yalnız burnunda va dudaklarında kanama olmuş sanırım bir kavga oldu"
" Anladım Muratcığım ama inan bir bilgim yok sağol. Odaya çıkarabilecek miyiz?"
" Şimdi halledicem"
" Sağol" dedim ve abimin yanına çıktım.
" Abi ne diyor bu adam ne darbesi ne kavgası?" dedim ve abim oturup olanları anlattı. Şok olmuştum.
" Abi ne diyeceğimi bilemiyorum"
" Bayıldıktan sonra noldu peki?"
" Annemi kelimenin tam anlamıyla saçından sürükleyerek arabaya bindirdi ve götürdü"
" Korkunç"
" En çokta içimi acıtan ne oldu biliyor musun?"
Ne dercesine kafamı salladım.
" Annen.. Annen sizi kaç kere uyutup benim koynuma girdi" dedi. Bu söz benim bile yüzüme bir tokat gibi çarpmıştı.
" Ne? Ne yüzsüz bir adam bu."
" Ablam bir kere dedi ki; Sen küçüktün. Gece saat 3'te uykundan uyandın. Ağlamaya başladın. Karnın acıkmıştı meme diye ağlıyordun belli ki ama annem yoktu. Benim ağlamamdan korkup abimde ağlamış. Babam zor yatıştırmış ve annemi aramaya çıkmış. Bulamamış tabi. 1 saat sonra annem gelmiş ve babamlara gittim hastalarmış diye yalan söylemiş. Demek ki o zamanlar o adamın yanındaymış. Bebeği evde avaz avaz ağlarken o adamın gönlünü hoş etmeye gitmiş."
" Abicim nolur üzme kendini. Hadi ablamı odaya alacaklar."
" Ben eniştemi aramadım yalnız."
" Ara ve bu gece bizde kalacağını söyle." dedim ve odaya çıktık. Ablam hala kendinde değildi.
"Bu arada çocukları naptın abi?"
"Canan Abla ya bıraktım."
"Kim bilir nasıl korkmuşlardır. "
"Hemde nasıl. ."
"Ablacığım benim o kadar öfkeli ki kendini ne hale getirdi"
Biz konuşurken Nimet Abla'nın gözleri aralandı. Ikimiz de heyecanla yanına yaklaştık.
