2 gün sonra...
Abim televizyon seyrediyordu. Ağzını bıçak açmıyordu. Daha fazla dayanamadım ve olduğum yerden seslendim.
" Abi neden benle konuşmuyorsun? " dedim ama sesim titriyordu. Bu aralar çok sulu göz olmuştum.
" Hayır kızım "
" Evet abi resmen benimle konuşmuyorsun!"
"Sana öyle gelmiş"
" Hayır bal gibide öyle. Ben yıllarca o kadından nefret ettim! Babamdan çok ona ilendim, ona beddua ettim, ona kin nefret besledim! Hep dua ettim karşıma çıksa da suratına bir kere tükürsem bir kere tokat atsam diye. Ama yapamadım neden? Çünkü o sizin annenizmiş. O, benim hayatımı cehenneme çeviren basroldeki insan! O sizinde bizimde hayatımızı mahveden, ailelerimizi dağıtan insan! Sizin anneniz olması bu gerçeği değiştirmez abi!" dedim ve odama gittim. Hızla kendime ve çocuklara küçük bir çanta topladım ve evden çıktım.
Metin'in Gözünden. ..
Haklıydı.. Sonuna kadar haklıydı. Annemi savunmaya yüzüm mü vardı ki? Hem neden savunayım? O beni küçükken terk eden insandı.Neden ben hala ona merhamet ediyordum? Nazım'ın da dediği gibi kimse onu buna zorlamamıştı. O kaçmak istemişti. O başkasının koynundan çıkıp babamın yatağına yapmıştı. Demek ki o bizi hiç sevmemişti. . Zaten 2 gün önceki o sahne hala gözümün önünden gitmiyordu.
" Reyhan! Reyhan bu!"
"Nalan senin ne işin var burda?!"
" Niran kızım o işte o.. Babanın beni aldattığı kadın o! Seni aşağılık oros...."
" Bırak bırak şu saçımı deli karı"
" Ne istedin sen benim kocamdan da çocuklarımdan da!!"
" Ohh canıma değsin Nazım seni değil beni sevdi işte! Beni beni!!! Daha da beter olun. Biliyor musun Nalan sen Nazım'ı arayıp Çiğdem'in ateşlendiğini söylediğinde o benim yanımdaydı! Isparta'da benim yanımda yatıyordu anladın mı biz birlikteydik! !"
Annem o an nasılda acımazsızlaşmıştı. Nasıl da kendini beğenmişti. Böyle bir annem olduğu için oldukça şansızdım. Ne yapıyordum ben? O kadın benim hiçbir zaman yanımda olmamıştı. Peki ya Niran? Boşanmam için bile parayı o vermişti. Benimle sevinmis, benimle üzülmüştü. Şimdi ise onu suçlamaya hakkım yoktu. Çünkü onun bu olayda bir kabahati yoktu. O adamın kızı olmasi da onun seçimi değildi. Bizim gibi hayatı mahvolan bu olayın mağdurlarındandı o.. Hemen kendimi toparlayarak hızla evden çıktım.
Niran'ın Gözünden. ..
Gitmeden önce ablama uğramıştım. Belki de bi veda için. Şu içeren aniden kapı çaldı ve içeri koşar adımlarla abim girdi.
" Ohh çok şükür burdaymışsın! "
" Noldu?" dedim yerimden doğrularak.
" Özür dilerim Niran çok özür dilerim"
Aslında ona kızmalıydım ama yapamıyordum. Istesem de kızamıyordum. " Size hiç yakışıyor mu?" dedi ablam.
" Ben Öfkeme yenik düştüm "
"Öfkeli olman gereken kişi ben değilim abi! " dedim oldukça titrek bir sesle.
" Haklısın.. Belki.. Belki biz bu durumda üvey kardes oluyoruz ama sen benim gerçek kardeşimden de ötesin Niran. "
" Abicim benim yalvarirım o iki ahlaksız yüzünden bana cephe alma! Ben buna dayanamam abi. O ikisi hayatımı mahvetmişken siz yardım eli uzattınız bana siz sahip çıktınız! Şimdi bu çok zorluklarla inşaa ettiğimiz ailemizi yine o ikisi yüzünden mahvolmasına izin veremem anlıyor musun? Veremem!!"
Daha fazla konuşmama izin vermedi ve sımsıkı sarıldı.
" Hep böyle olun canlarım hep böyle olun.. Bundan sonra hiçbir kuvvet bizi ayıramasın"
...
Bir kaç saat ablamda vakit geçirdikten sonra çocukları parka götürdük.
" Günlerdir olaylar yüzünden onları da ihmal ettik"
" Öyle abi çocukları bir kenara ittik kendi derdimize düştük "
" Gecen Ege bir şeyler sordu ama aciklayamıyorum ki! Yaşadıklarımızı anlamayacak kadar çok küçükler"
" Zaten zamanı gelince öğrenecekler abi belki de bize çok kızacaklar. ."
" Sahi Niran eşyalarını topladığında gerçekten gidecekmiydin? "
" Hayır sana gözdağı vermek istedim" dedim gülerek.
" Serseri" dedi hafif vurarak.
" Şaka bir yana gidemezdim ki abi çocuklar asla ayrılmıyor sizden. "
" Haa demek onlar olmasa çoktan bırakıp gitmiştin hain"
" Öff abicim ya sacmalama"
" Tamam tamam mısır alayım mı sana?"
" Süper olur valla!"
