Dayan Yüreğim

2

EYLÜL
Meral : aynen canısı, en güzeli... ayrıca sen değil, onlar kaybetti valla...

Songül : aynen...

Kader : valla ben Serkandan beklemezdim... kızım çok aşıktı bu çocuk.. neler yaptı hala aklımda...

Meral : hatta aşkından yurdu falan basmıştı hatırlıyo musunuz?

Songül : aynen aynen... yurdun içinde Eylül seni çok seviyorum diye bağırıp duruyordu

Meral : bağırdı da şimdi ne oldu?

Eylül : kızlar ne olduysa oldu. Demek ki gerçekten aşık değilmiş. Nazan hanım da hep derdi, ben artık ilişkinize karışmıyorum, Serkanın senden sıkılmasını bekliyorum diye... o zamanlar imkansız gibi görüyordum ama haklıymış...

Meral : Cemre'nin yaptığı daha beter... bir de bana diyordu insan arkadaşının eski sevgilisiyle çıkar mı diye... en azından Kader Mert'e hiç ama hiç aşık değildi, sadece öylesine çıkmıştı. Cemre daha siz ayrılmadan...

Eylül: ayrılmıştık... ayrılmıştık ama

Kader : kızım sen ortalardan kaybolur kaybolmaz ben onları el ele göz göze yakaladım. Demek ki de
öncesi vardı

Eylül: olabilir... biz o aralar Serkanla pek iyi değildik zaten... demek ki o ara başladı... neyse

Meral : gerçekten anlamıyorum. Bunu sen yapsan var ya Cemre seni gebertirdi. Gökhanın öldüğünü gösteren CD için karakola gitmedin diye hemen "silerim seni Eylül" demişti. Sen neden bu kadar sakinsin? Birşey demeyecek misin Cemreye? Ben olsam parçalamıştım...

Eylül: yoo... ne hali varsa görsün. Daha önce söyledim, yine söylüyorum, siz de benim yüzümden onlarla konuşmamazlık yapmayın. Cemre kardeşimiz sonuçta.

Kader : arkandan iş çeviren insandan kardeş olmaz

Eylül : tamam kardeşim demeyin ama konuşun... yalnız kalmasın

Songül : yalnız değil, sevgilisi var, yetmez mi?

Eylül: o da doğru...

Sonunda benim hakkımda konuşma bitmişti... rahatlamıştım..

Kader : ee evlilik nasıl gidiyo Songül?

Songül : Zehra abla olmasa daha iyiydi aslında... yani yalnız kalamıyoruz, Güney zaten tüm gün çalışıyo... zor yani anlayacağınız

Eylül : olsun, en azından seni seven bir kocan var... seni terketmez, aldatmaz...

Meral : hayat ne garip dimi? Eskiden en güvenilmez olan Güneydi... Serkan altın çocuktu...

Eylül: o eskidendi. Şimdi Güney sadık bir eş... Serkan da...

Songül : ulan ben sana o hıyar demiştim de kızmıştın, al işte hıyarmış

Hepimiz gülmüştük...

CEMRE
Yurda geldiğimde bizim kızları gülerken görmüştüm... şimdi Eylülle konuşmuyordum, diğerleri de bana mesafeliydi. Onları öyle gülerken görünce eski günlerimiz gelmişti aklıma, bu masada beşimiz oturup konuşuyorkenki hallerimiz...

Ama ben bir seçim yapmıştım, Serkan'ı seçmiştim bu yüzden bir kardeşimi kaybetmiştim. Diğerleri de kardeş değil, arkadaş olmuştu bana...

Geldiğimi gördüklerinde yüzleri asıldı...

Meral : bu akşam erken gelmiş, hayret

Kader : kavga falan mı ettiler acaba?

Meral: aman ne kadar kötü konuş, nazar da değmez bunlara

Kader : o da doğru... döner dolaşır olmayan ilişkime gelir bedduam..

Songül : kızlar tamam.. yapmayın...

Songülü sürekli göremiyordum, diğerlerini umursamadan yanına gidip sarıldım. O da bana sarılmıştı...

Cemre : naapıyosun Songül? Nasılsın?

Songül : iyi Cemre... iyiyim... sen?

Cemre : iyiyim...

Songül : yemek yiyorduk, gelsene sen de

Cemre : olur aslında açım ben de...

Eylül'e baktım göz ucuyla ama o beni umursamıyordu bile, sanki masaya kimse gelmemiş, kimse oturmamış gibi... keşke birşey söylese, bağırsa çağırsa ama böyle davranmasa... sanki hiç beklemediğim bir anda patlayacak gibi hissediyordum... ama ne zamandı, bilmiyorum...

Hep beraber yemek yedik, beşimiz bir arada... eski günlerdeki gibi... ama sofrada çıt çıkmıyordu. Kimse birbirine bakmıyor, sadece yemeğiyle ilgileniyordu. Sonra Kader, Meral ve Eylül tepsilerini kaldırıp çıktılar, muhtemelen ben çıkana kadar Eylülle Kader uyumuş olacaktı... ve bu hep böyle olacaktı...

Bu hikayede şimdilik en az 100 okunma 30 vote sınırı koymak istiyorum, o yüzden bölüm gelme sıklığı aslında biraz da size kalmış oluyor.

Sevildi mi bu hikaye? Benim 3.sezondan beklentimi yansıtıyor biraz aslında. Umarım devam ettirebilirim.

eyserciyazar 🧡

eysercilerrr ❤️

BayanYazar___ 💚