Dayan Yüreğim

71

SERKAN
Ayrı eve çıkıyorum ne demek? Tek başına mı yaşayacaktı bu kız? Ama nasıl? Yoksa Ozan da mı onunla kalacaktı? O, Ozan ve oğlu... aile gibi mi olacaklardı?

Serkan: ayrı eve çıkıyorum derken?

Eylül: yurttan ayrılıcam... evet bunca zaman Kader var diye durdum ama artık yeter...

Serkan : neden peki?

Eylül: Feride hanımları duydun, çocukları olacak Serkan. Benim iki kardeşim de onlarla kalıyo. Feride hanım hamile haliyle benim kardeşlerime mi bakacak? Kendi çocuklarına yapacakları harcamayı onlara mı yapacaklar? Bunu kabul edemem. Evet bunca zaman baktılar ama artık bir abla olarak görevimi yapıcam. Onlara ben bakıcam artık...

Serkan: tek başına nasıl altından kalkacaksın? Kira, faturalar... kardeşlerine bakarken sen okula nasıl gideceksin?

Eylül : okulu dondurucam, en azından bir süre... bir iş bulup çalışıcam, Metine de bir süre Fatma teyze bakar, arada Meralle Kader'e veririm. Okuldan gelince Büşra göz kulak olur ama hallederiz bir şekilde...

Serkan: yani evde tek olacaksınız... başınızda bir erkek olmayacak yani...

Eylül: Ozanın kalıp kalmayacağını mı soruyorsun Serkan?

Serkan : h-hayır... sadece güvende olduğunu bilmek isterim....

Eylül: iyi olucam... artık dayanamıyorum, yurttan ayrılmak zorundayım.

Serkan: neye dayanamıyorsun?

Eylül: Böylesi zor oluyor, biz her gün Cemre ile kavga eder olduk... Kader var, idare ediyorum dedim ama...

Serkan: okulunu bırakma Eylül... okuman lazım

Eylül: bir süre... sonra okulla işi bir arada idare ederim...

Serkan: merak ederim seni. Yapabilecek misim? Tek kalmak zor olmayacak mı? Aklım sende kalıcak...

Eylül: Serkan sen dengesiz misin? Gerçekten.. ne bu şimdi? Cemreden ayrıldın yeniden bana mı dönmek istiyorsun?

Cevap vermedim... senin değerini anladım diyemedim...

Eylül: ben buraya sadece sana değer verdiğim için geldim.

Serkan: inanmamı bekleme... evet bu da var ama tek sebebi bu olamaz Eylül... Defnenin Cemreye gönderdiği fotoğrafı gördün mü? Ben gördüm. Cemre ondan bu kadar delirdi, sen de beni yeniden seviyorsun...

Bana baktı bir an... düşünür gibi bir hali vardı...

Eylül: ben seni hep sevdim Serkan... hiç bırakmadım ki sevmeyi... onu yapan sendin... beni terkeden sendin... en yakın arkadaşıma aşık olan sendin...

İtirafıyla başımı döndürdü... beni seviyordu.. yani bir şans vardı.

Eylül durdu bi an...

Eylül: sen beni anlayamazsın Serkan...  anlamanı beklemiyorum. Çünkü sizin mutluluğunuzu izleyen bendim.

Serkan: buna zorunda kaldığın için özür dilerim Eylül... keşke bana hala bir şeyler hissettiğini söyleseydin.,. Hiç söylemedin, benimle konuşmadın, göz göze bile gelmedin. Tek bir iman olmadı... bilseydim...

Eylül: bilseydin naapardın? Gözüme sokmazdın belki... ama benim en yakın arkadaşım seni sevdi. Her gün ne yaptığınızı anlattı, mutluluğunuzu anlattı yine de sustum. Arkadaşım mutlu, Serkan da mutlu, ne yapabilirim dedim.... onu ilk öptüğün günü anlattı, ben onun gebelik testini elime alıp yurtta koşturdum... benim ne çektiğimi asla anlayamazsın Serkan... o gebelik testi elimdeyken onun Cemrenin olduğunu öğrendiğimde ne hissettiğimi bilemezsin... asla tahmin edemezsin... sevinsem sevinemedim, ağlasam ağlayamadım... kaldım öylece... acı çektim ben... o bu evde, senin yatağında, senin yanında uyurken ben o gece Neriman hanımı oyaladım...

Serkan: özür dilerim Eylül... özür dilerim

Eylül: dileme... salak olan bunu anlayamayan sen değil, benim.. kendime acı çektiren benim aptal olan...

Serkan: hayır hayır hayır... senden ayrılan, değerini bilemeyen benim aptal olan...bunu sana yaşatmak istemezdim Eylül...

Eylül: hem nefret edip hem sevmenin ne demek olduğunu anlayamazsın Serkan... ben de bilmezdim, öğrendim. Annem de sen de bana bunu öğrettiniz... annemle yaşadıklarımdan bir ders aldım ben. Değiştirmek istediğim şeyler vardı, onun için çok geçti ama... ama senin için geç değil Serkan... ben onu affetmediğim için vicdan azabı çekiyorum... ama aynı şeyi sana yapmıcam... özrünü kabul ediyorum...

Serkan: yani... şimdi sen...

Eylül: seni affettim Serkan... hayat çok kısa... sana da bir şey olursa... o zaman yaşayamam işte...