Dayan Yüreğim

13

GÜNEY
Eve dönerken bizim villanın olduğu siteden birkaç arkadaşı gördüm, eski arkadaşlar... zengin ve bekar yaşantımdaki bazı arkadaşlar....

Berk : Güney! Sen misin lan?! Oğlum nerelerdesin sen?

Güney : burdayım kardeşim, ne var ne yok?

Emre : oğlum ortalıklarda yoksun, asıl haberler sende

Güney : evde değilim artık

Berk : orasını anladık zaten, ee nerde kalıyosun? Ayrı eve mi çıktın lan? Oğlum insan bize de haber varır, kızı alıp senin eve getirirdik...

Emre : aynen

Güney : ayrı eve çıktım da yalnız değilim... evlendim

Bana anlamsız şekilde bakıp kahkahalarla güldüler...

Emre : iyi şaka

Güney : şaka değil, gerçekten evlendim

Onlara yüzüğümü gösterdim...

Berk : oha cidden evlendin...

Emre : ee yengeyle ne zaman tanıştırıyorsun bizi?

Güney : bir ara tanıştırırım...

Berk : utanıyo musun yoksa bizden?

Güney: ne utanıcam saçmalama.. sadece artık eve gitmem lazım

Emre : artık evli bir erkeksin, kafana estiğini de yapamazsın... bekarlık sultanlık, evlilik esaret derler

Berk : yengeden gizli saklı kaçamakların da olamaz şimdi senin...

Emre : eğlenceler falan da yok... yazık lan...

Güney : ne alakası var oğlum? Ben gayet mutluyum...

Berk : yav he he..

Emre : mutluyum diyo lan

İkisi de karşımda katıla katıla gülmeye başladılar...

Berk : biz de mekana gidecektik birşeyler içmeye.. eski günleri yad etmeye bizimle gelir misin dicem ama yenge izin vermez herhalde

Emre : vermez tabii

Güney : yok Songül takmaz öyle şeyleri..

Berk : o zaman geliyosun?

Güney : geliyorum ulan

Emre : Güney Ertürk yeniden sahalarda...

Emre'nin arabasına bindiğimizde Songül'ü aradım.

Güney: Songül, sevgili, ben birkaç arkadaşla karşılaştım, biraz dolaşıp dönücez, geç kalabilirim haberin olsun

Songül : nerden çıktı bu şimdi Güney? Eve gelmemek için bahane mi uyduruyosun?

Güney: ne alakası var? Emre ve Berk ile karşılaştım, bizim eski evin ordan arkadaşlar. Hazır karşılaşmışken görüşelim dedik hepsi bu.

Songül : iyi tamam... yemeğe bekliyim mi?

Güney : bekleme... geç kalabilirim

Songül : iyi tamam...

Telefonu kapadıktan sonra Berk bana döndü...

Berk : yenge izin verdi mi?

Güney : izin almadım, akşam yemeğine beklememesi için aradım. Kimseye hesap verecek değilim, altı üstü biraz takılcaz erkek erkeğe, ne var bunda?

Emre : aynen lan... hadi bize yengeyi anlat. Ne zaman evlendin oğlum duymadık bile...

Güney : geçen yıl evlendik Songülle... bir sene dolmak üzere

Berk : kimlerin kızı? Daha önce duymadım...

Güney: duyman da gerekmez zaten... gelmedik mi hala?

Emre : böyle apar topar evlendiğine göre... yoksa hamile miydi lan kız? Tabii ya, hamile kalınca mecbur evlendin dimi?

Güney: hayır.. hayır tabii ki. Sevdim, evlendim, bu kadar...

EYLÜL
Kader bana hak verir gibi kafasını salladı...
Kader : bence sadece seni kıskanıyor ve korkuyor... bir gün yeniden bir araya gelmenizden endişeleniyor.

Eylül: ben ona aşığım evet, ama ola ki Cemre'den ayrılıp ben hata yaptım diyip ayaklarıma da kapansa eskisi gibi olmaz ki Kader... söyle ona beni kıskanmaktan vazgeçsin. Ben Serkanın ona olan sevgisinin de aşkının da farkındayım ne yazık ki...

Kader : yine de söyledikleri korkunç

Eylül: bu söyledikleri yüzünden onu asla affetmicem. Ne demek ya?! Ben ve Güney... kardeşimin kocası... eniştem o benim be, eniştem. Çocuk bana baldız diyo... nasıl olur ya? Umarım bu Songül'ün kulağına gitmez, korkunç birşey... ben bu duyguyı daha önce yaşadım, bırak kardeşimi, düşmanımın bile bu ihaneti yaşamasını istemem. Benim bunu yaşadığımı bile bile bunu bir başkasına böyle kolaylıkla yaşatabileceğimi nasıl düşünür?

Kader bana sarılıp beni teselli etmeye çalıştı... burda bi o kalmıştı zaten tutunduğum...bu yurtta bir o kalmıştı bana güç veren...