Dayan Yüreğim

45

GÜNEY
Uyandığımda başım çatlıyordu... tabii ya, dün içmiştim biraz. Sonra Zehra ablanın o tiz ve sinir bozucu sesini duydum. Sesi başımı daha da ağrıtmıştı...

Zehra : Songül! Songül sen yeni mi geliyosun kız? Nerden geliyosun böyle?! Gece nerdeydin?

Songül : ben odamdayım...

Zehra : kız kaçma! Kaçma söylesene nerdeydin?!

Songül onu dinlemeden odaya daldı. Beni hala yatakta, darmadağın bir halde görünce şaşırmıştı...

Songül : Güney... öğlen oldu, hala yatıyor musun?

Güney : nerdeydin? Aradım açmadın. Çok merak ettim

Songül : sarhoştun dimi? Ondan bu halin...

Güney: konuyu değiştirme Songül, konu benim sarhoş olup olmamam değil, ortada daha büyük bir mesele var, senin meselen. Nerdeydin? Neden telefonunu açmadın?

Songül : neden acaba? Neden? Biraz da kendine sor bunu! Hemen bana sataşacağına biraz kendinde ara ulan! Bana en son ne zaman beni sevdiğini söyledin? En son ne zaman adam akıllı konuşabildik? Kavga etmeden... anlaşarak? Ne zaman birbirimize dertlerimizi anlatıp konuşabilir olduk? Ne zaman? Neden eve geliyim ki ben? Kocam zaten benden ve evdekilerden sıkılıp dışarı çıkıyor zaten, benim yokluğumu farketmez bile... ben eşşek gibi çalışırım, o barlarda yer. Neden erkenden eve gelip onu bekleyeyim ki? Tüm gün çalışıyorum, benim eğlenmeye hakkım yok mu?

Songül'ü uzun zamandır ilk defa böyle görüyordum... kavga etmek istemiyordum... elimi yüzümü yıkamak için odadan çıktım.

SERKAN
Biz odada takılıyorken annem geldi yanımıza...

Nazan : oğlum biz Defneyle çıkıyoruz

Serkan: nereye anne?

Nazan : memlekette babamdan kalan ufak bir tarla falan mı ne varmış. Onun için gidicem. Defne de gelmek istedi.Sen de gel derdim ama okulun var biliyorum...

Serkan : evet...

Nazan : Biz yarın geliriz. Sen bir gün tek başına idare edebilir misin?

Serkan : ederim... siz gidin...

Onlar gidince Cemre bana döndü...

Cemre : yalnız mı kalacaksın?

Serkan : evet.. ne yapabilirim ki? Yanımda kalamayacağına göre...

Cemre : ister misin?

Serkan : tabii ki isterim, ama kalamazsın ki..

Cemre : neden kalamayacakmışım ki? Eylül istediği zaman sevgilisiyle kalabiliyor, sonra diğer herkese Meralde kaldım diye uyduruyor... ben neden yapamayayım ki?

Serkan : ne zaman yaptı ki?

Cemre : dün..

Gülmemek için zor tuttum kendimi. Eylül benleydi diyemezdim ya... sustum. Rahatlamış mıydım?

CEMRE
Serkan gözlerini kaçırdı benden. Ne demek oluyordu bu şimdi?! Yine de ortamın güzelliğini bozmamak için sustum...

Uzun süre sessiz kaldık, bana uzun uzun baktı ve önüme düşen bir tutam saçı kulağımın arkasına attı... ve beni öpmeye başladı... büyük bir açlıkla, sanki ayrılsa bir daha öpemeyecekmiş gibi... çok güzel bir his ama bir yandan da şüpheli bir davranıştı. Serkan hiç bu kadar ileri gitmemişti...

Cemre: Serkan... sen iyi misin?

Serkan: evet... neden iyi olmayayım?

Cemre : bilmiyorum... suratın asık... garip davranıyorsun, beni öpüyorsun...

Serkan: sevgilimsin Cemre. Öpmeyeyim mi? Ne saçma bir şey bu?

Cemre: hayır... tabii ki öpersin de, sen garip davranıyorsun...

Serkan: seni seviyorum Cemre, biliyorsun

Cemre: evet ama bazen çok tuhaf davranıyorsun, hoşuma gitmiyor...

Serkan : ne gibi?

Cemre: Eylül... onunla hala yakın mısın?

Bozuldu... suratı asıldı... keşke söylemeseydim, o ana kadar her şey güzel gidiyordu oysa ki...

Serkan: Cemre, sen de biliyorsun, Eylül benim arkadaşım, hepsi bu. Kıskançlık yapmana gerek yok yani.

Cemre : ama kıskanıyorum Serkan. Onunla bu ilgilenmeni istemiyorum. O senin eski sevgilin ya! Konuşma, ne olacak? Muhattap olma. İlgilenme de konuşma da uyarma da... hiçbir şey yapma.

Serkan : Eylülle aramızdaki masum arkadaşlığı senin kıskançlığın yüzünden bitirmicem Cemre. Yeterince kırıldı zaten, bırak artık bu işin peşini...

Cemre : o senin eski sevgilin Serkan, adı üstünde. Sence doğru mu bu kadar ilgilenmen?

Serkan : ama sonuçta seninle çıkıyorum dimi? Takmana gerek yok... gerçekten...yoksa sen bana güvenmiyor musun?