Dayan Yüreğim

52

SERKAN
Uyandığımda, kendime geldiğimde farkına vardığım ilk şey evimde olmadığım oldu... gözlerimi açtığımda sadece hemşireyi gördüm. Yine mi? Yine mi hastanedeydim? Beni buraya kim getirdi? Yine mi Eylül?

Hemşire : merhaba Serkan... iyisin merak etme. Testlerin yapılıyor şimdi. Sana ne olduğunu hatırlıyor musun?

Eylül biliyor demek istiyordum ama kelimeler ağzımda dolanıyordu sanki.... bir türlü söylemek istediklerimi söyleyememiştim... çok yorgunum. Tek istediğim biraz uyumak. Belki iyi gelir...

CEMRE
Ne? Yine mi Eylül'ü sayıkladı? Ama bu kadarı fazla... yeter... bu çocuk beni sevmiyor mu?

Defne : yanında isteyeceği ilk kişi sen olacaktın demek... bunu düşündün mü gerçekten? gerizekalı!

Defne yüzüme bakıp güldü... beklemiştim... yanında beni isteyeceğini ummuştum...
Salak Cemre... o gecenin üstünden 1 ay geçti, hala bir gün olsun ne aradı ne sordu ne yanına çağırdı... hep sen gittin, o da seni kovmadı. Ama yakınlaşmadınız... ne zaman bir konu açılsa Eylül de Eylül... madem onu seviyor, onu sayıklıyor neden benden ayrılmıyor?

Bunu düşündükçe başım dönmeye başladı... yine de içeri girdim... gözleri kapalı yatıyordu... beni görünce uyandı...

Serkan: Cemre?

Cemre : Cemre ya... sevgilin Cemre... ne oluyor Serkan? Hemşireye bile Eylül'ü sayıklamışsın... neden? Hala ona aşıksın dimi? Ozanla dediğim zaman kıskanıyorsun, ne zaman bir şey olsa hemen onu savunuyorsun... o zaman neden benimle birlikte oldun? O gecenin sabahına onun adını anacaksan, hastanede yanında olmasını istediğin kişi oysa madem, neden benden ayrılmıyorsun?

Serkan: Cemre, sakin ol. Yeni kendime geldim, bağırıp durma

Cemre : her zaman her yerde onu anıyorsun. Yeter Serkan yeter bıktım...

Serkan : sen de sürekli o mükemmel Tuna'dan bahsedip duruyorsun Cemre. Ağzında bir gün olsun ben yokum. Çizimlerin, ajans, sen ve Tuna. Ben tek kelime ettim mi? Mutlu ol istiyorum, her Tunayı anlattığında sinirleniyorum ama laf ediyor muyum? Hayır... sen de sus. Ben hayatımda kavga gürültü istemiyorum anladın mı?

Bu ne demekti? Ayrılacak mıydık yani? Her saniye Eylül'ü anacaksa varsın ayrılalım o zaman... ben de ümitlenmemiş olurum...

Cemre : tamam.. madem kavga gürültü istemiyorsun, o zaman bitsin Serkan... çünkü sen sürekli Eylül diyeceksin ben hep kızıcam, hep kavga edicez. Sonu yok bunun. Bitsin...

Sinirle odadan çıkıp sertçe kapıyı kapadım. Ağlıyordum bir yandan... sonra kulaklarım çınlamaya başladı, başımın döndüğünü hissettim ve kendimi yere bıraktım...

Kendime geldiğimde başımda hemşire vardı...

Cemre : ben ne olduğunu hatırlamıyorum... birden bayıldım...

Hemşire : biraz tansiyonun düşmüş, iyisin. Kan alıcaz, belki vitamin eksikliğin vardır... öğreniriz

Cemre : yok gerek yok...

Hemşire : hemen kendine gelemedin. Gel bakalım. Önemli bir şey olabilir. Bunun demir eksikliğinden gebeliğe kadar ihtimalleri var... bakmakta yarar var...

Endişeyle yataktan kalkıp hastaneden çıktım. Hemşirenin dedikleri kulaklarımda yankılanıp duruyordu... gebelik... gebelik... olabilir mi? Hamile miyim? Kaç gündür adet olamamın sebebi stres değil miydi yani?

Hemen eczaneye uğrayıp bir test aldım. Öğrenecektim. Hemen yurda gittim. Songül ve Meral bile burdaydı, onlara selam bile vermeden tuvalete gittim, öğrenmem lazımdı...

EYLÜL
Cemre yanımıza geldi, garip bir hali vardı...

Kader : ee nesi varmış Serkanın?

Dikkat kesildim... Serkan iyi miydi? Neden Cemre erkenden gelmişti?

Cemre : bilmiyorum... test falan yapıyorlar

Songül : ama iyi dimi?

Cemre : hı?

Meral : Serkan diyoruz... iyi mi?

CEMRE
Cemre : iyi iyi turp gibi... hatta Eylül'ü sordu...

Eylül: ne alaka?

Cemre : onu kendisine sorarsın. Sebebini ben de bilmiyorum... artık aynı gece ortadan kaybolduğunuzda neler yaşandıysa... beyefendi her an seni savunup duruyor

Songül : ne diyorsun sen be?

Cemre : Eylül yüzünden ayrıldık diyorum, hem de.. neyse... mutlu musun Eylül? Kına yakarsın artık...

Ağlamamaya çalışarak odaya çıktım... kimseyi görmek istemiyordum... bilhassa da Eylülü...