Dayan Yüreğim

79

CEMRE
Tuna beni yemek yemek için bir yere getirdi. İçeri girer girmez birini gördüm, Eylül müydü o? Bana baktı, kesinlikle Eylüldü. Ama sarıldığı kimdi? Şöyle bir baktım, sarı saçlı biriydi, Ozan olamazdı... o zaman... Serkan mı yani?

Yanlarına gittim, Tuna'nın da elini tutmuştum...

Cemre : Eylül? Serkan? Sizin burda ne işiniz var?

Serkan : bir şeyler yicez, mahsuru yoksa?

Cemre : yok tabii ama...

Eylül: ama ne?

Cemre : yani siz? Sen Eylül, Ozan ile birlikte değil miydin? Sonra görüp yanlış anlamasın?

Eylül: aslında biz Ozanla ayrıldık...

Serkan: Ayaküstü sorguya çektin kızı Cemre... O sana soruyor mu yanındaki kim, ne yapıyorsunuz burda diye? Madem gördün, konuşmak istedim, o zaman selam ver geç, Eylül alt tarafı burda bir arkadaşıyla yemek yiyor..

İkisinin de birbirine arkadaşça duygular hissetmediğinden adım kadar emindim...

Eylül: erkek arkadaşımla... yani sevgilimle yemek yiyorum...

Serkan şaşkınlıkla Eylül'e bakıp gülümsedi kocaman... bu görüntüye daha fazla bakamadım... belki de olması gereken buydu, başından beri yanlış olan bizdik, bizim ilişkimizdi...

Bir şey diyemedim, mutluluklar dileyemezdim, Tuna'nın yanında bir laf da söyleyemezdim. Acelemiz olduğunu söyleyerek Tuna'yı onlardan uzaktaki bir masaya çektirdim...

EYLÜL
Garip bir andı. Cemre bir anda bizi böyle gördü... o da acı çeksin istedim, bizi böyle mutlu görüp içi acısın istedim, sanırım başarmıştım da...

Serkan: sevgilim dedin... yanlış duymadım dimi ben?

Eylül : evet sevgilim dedim... yanlış duymadın.

Serkan : yani beni affettin... iyiyiz... birlikteyiz, eskisi gibi

Eylül : olması gereken gibi...

Serkan: olması gereken gibi...

Gülümsedi... sonra birden bana döndü...

Serkan: sanırım ben bir şeyler yemek istiyorum. Döner olabilir mesela...

Eylül: döner mi harika, ben de döner yerim...

Serkan gülerek garsonu çağırdı... neşeli, hayat dolu Serkan geri dönmüştü...

SONGÜL
Her şey bitmişti... Güney her şeyi öğrendi, bitmişti artık... Güney'in arkasından eşyalarımu topladım, daha fazla burda kalamazdım... Güneyle tekrardan konuşamazdım...

Mert'in kapısına geldim, beni hemen dışarı çıkardı, ağladığımı gördüğünde başımı ellerine aldım...

Mert : Songül.. Songül ne oldu?

Songül : bitti... Güney öğrendi her şeyi... gitti...

Hala ağlıyordum...

Mert : şişşt.. geçti... ağlama artık, bir gün öğrenecekti zaten...

Songül : ama nasıl? Nasıl oldu bu?

MERT
Planım tıkır tıkır işlemişti. Onu kaybedemezdim... yapamazdım, bir şey yapmam lazımdı... yaptım da...

Songül : ama nasıl? Nasıl oldu bu?

Mert : bilmiyorum ki...benim hiçbir şeyden haberim yok Songül... kim söyledi ki?

Songül : biri söylemedi.. gördü... apaçık görüntüler vardı elinde...

Songülle son buluştuğumuz gece otelde, kamera yerleştirip gizlice görüntüleri almıştım...Meralle konuşup onların yemekte olduklarını da öğrendikten sonra o akşam gizlice evlerine adam soktum. Cam açıkmış, adam içeri dalmış ve televizyona görüntüyü aktarıp hemen çıkmış evden. Televizyon açıldığı an görüntüler ekranda olacaktı...ve bugün her şey ortaya çıkmıştı işte...

Songül'ün bana geleceğini tahmin ediyordum, ama bu kadar ağlayıp üzüleceğini tahmin etmemiştim. Yanlış bir şey mi yapmıştım acaba?

Songül : Mert...

Mert : efendim canım?

Songül : ulan canım deme bana! Tehlikenin farkında mısın sen? Güney öğrendi diyorum. Güney seni mahvedecek! Öldürecek seni oğlum!

Mert : kimse bana bir şey yapamaz

Songül : kızlar öğrenecek, hepsi benden nefret edecek. En önemlisi de Güney sana zarar vericek, sonra da hapse girecek! Hapislerde çürüyecek, benim yüzümden! Korkuyorum Mert

Mert : korkma... kimse bana bir şey yapamaz. Tamam mı? İçin rahat edecekse bir koruma ile gezerim

Songül : ben kızların bana benden iğrenerek bakmasına dayanamam. Sana bir zarar gelip de Güney'in hapse girmesine da dayananamam. Bununla yaşayamam... ben kararımı verdim

Mert : ne?

Songül : Mert... gidelim buralardan... kimsenin bizi bulamayacağı, göremeyeceği bir yere...

eysercilerrr 💜
eyserciyazar ❤️
BayanYazar___ 💙
nerelerdesiniz canım yazarlar ve canım okurlarım? 🙈❤️