Dayan Yüreğim

18

EYLÜL
Meral'in Kader için ayırdığı elbiseyi aldım ve Kader'e uzattım.

Kader : ya bu çok güzel...

Eylül: bence de, hem sana çok yakışacak

Kader : yaa gerçekten mi?

Eylül: gerçekten. Hem belli mi olur, bu gece belki de hayatının aşkıyla karşılaşırsın. Seni biraz süsleyelim. Bu gece çok güzel olman lazım

Kader : neden ki?

Eylül: Kadercim hani bugün senin doğum günün ya. Sadece ikimiz de olsak, yine de sen bugün 18 oldun. Çok güzel birşey bu.

Kader : haklısın. Hem biraz süsten birşey olmaz dimi?

Eylül: olmaz... hayatının aşkı karşına çıkarsa işte o zaman bana teşekkür edersin

Kader : canısı gibi konuştun farkında mısın?

Eylül: evet... çok özledim ya. Evet biliyorum orda ailesiyle mutlu ama ne biliyim...

Kader : tadı yok dimi yurdun?

Kafamı salladım...

Eylül: eh hadi, giyin de görelim...

Giyindi, çok yakışmıştı. Arkasından ben de giyindim. Bir an aynada kendime baktım. Elim boynuma, kolyeme gitti, bugün o takıcıda gördüğüm adam söyleyene kadar hala taktığımın farkında değildim de zaten. Çok değer vermiştim, çok güzel bir hediyeydi, hiç çıkarmamıştım, bir parçam gibi olmuştu. Ama artık anlamı kalmamıştı. Fazla düşünmeden kolyeyi çıkardım ve dolabıma kaldırdım. Kaderle ikimiz, hafif bir makyajdan sonra birlikte dışarı çıktık...

Kader : Eylül bak saat kaç olmuş. Hemen birazcık bakıp çıkalım, sonra geç kalırsak Neriman hanım bize çok kızar. Doğum günü falan da anlamaz bu kadın

Eylül: tamam tamam, hemen gideriz...söz...

Gülmemek için kendimi zor tuttum ama sürprizi bozamazdım. Kafamı salladım ve hızlı adımlarla mekana doğru ilerledik...

Kader : Songül de öyle çalışıyor ki, bugün yanıma gelemedi bile, oysa Güney'e gidicem demiş. Keşke şimdi o da bizimle gelebilseydi

Eylül: hep mesaiye kalıyo. İşi olmasa gelirdi mutlaka

Kader : haftasonu biz gideriz evine

Eylül: olur, gideriz...

CEMRE
Eylül ve Kader içeri girince hepimiz bir anda bağırdık..

"Sürpriz!"

Kader şaşkınlıkla hepimize baktı. Önce Songüle sarıldı...

Kader : alçak! Bir de gelemicem, mesaiye kaldım diyo! İnanamıyorum ya! Kandırdın beni!

Songül : sürpriz hazırlamışlardı kardeşim, bozamadım, sonra Meral dırdır ederdi. Mecbur kaldım. İyi ki doğdun kardeşim...

Kader : inanamıyorum ya... onca şey, bu hazırlıklar... hepsi benim için mi?

Meral : herhalde canısı... tüm organizasyon bana ait, bana teşekkür edebilirsin

Kader, ağladı ağlayacak halde Merale sarıldı...

Meral : sakın ağlayayım deme Kader! İnanamıyorum canısı, böyle bir durumda bile ağlayabilen tek kişisin herhalde

Kader : naapıyım, duygulandım...

Hepimiz Kader'e gülmüştük...

Kader sonra Eylül'e döndü...

Kader : sen de plana dahil oldun... kandırdın beni. Hiç de çaktırmıyorsun

Eylül: kusura bakma kardeşim, yapmak zorundaydım. Planı bozamazdım

Kader : sen de kandırdın Cemre... yok Serkanla buluşacakmışmış...

Cemre : burdaki hazırlıklara yardım etmem lazımdı, erken çıkabilmek için öyle dedim. Aslında yalan da değil, bak Serkan da yanımda...

Belimden tutan Serkan'a gülümsedim, o da bana gülümsedi...

Kader : ya çok teşekkür ederim, bu harikaa... gerçekten harika... hala inanamıyorum ya

Meral : inan canısı inan, çok eğlenicez

Kader : olma çok vaktimiz yok. Cemre.. Eylül... bizim yurda gitmemiz lazım, çok geç olacak

Meral : canısı, ben onu da hallettim, merak etme, vaktimiz var. Hem daha pasta kesicez, ben şarkı da söylicem. Hatta ne dicem siz de bana katılın...

Cemre : yok artık. Beni pas geçin...

Güney : beni de pas geç canısı... Serkan kardeşim söyler ama..

Cemre : söyler tabii... sesi çok güzel...

Hala bana sarılan Serkana baktım, gülerek başıyla onayladı...

Meral : utanmanıza gerek yok, biz bizeyiz zaten...

Kader : öyle mi? Şurda duranlar kim o zaman?