Dayan Yüreğim

8

CEMRE
Sinirlenmiştim. Doğruları söylüyordum yine suçlu olan ben oluyordum. Ben de aynısını yapmamış mıydım? Onlar kavgalıyken Serkanı destekledim, yüzünü güldürdüm ve kötü kız damgası yedim. Şimdi aynısını Eylül yapınca neden kimse ağzını açıp ona birşey dememişti?

Üstelik Serkan da beni susturmuş ve onun tarafını tutmuştu... neden peki?

Cemre : yeter Serkan tamam çekiştirip durma

Serkan: naapıyım? Ortamı gerdin boşu boşuna

Cemre : haksız mıyım? Sen de gördün, nasıl gelip yanımıza oturduklarını...

Serkan : saçmalama Cemre... yani Eylül gidip de Güney'e yürütecek bir kız değil... ayrılmış olabiliriz ama boşu boşuna iftira atıp kötüleyecek değilim

Cemre : inanmıyorum ya! Sevgilinin yanında olman gerekirken sen gidip onun tarafındasın...

Serkan : ben haklı olandan yanayım... ikisi de bekar olsaydı olabilirdi dediğin. Ama Eylül, üstelik evliyken Güney'e göz ucuyla bile bakmaz

Cemre : niye? Hala sana aşık diye mi?

Serkan : benden ayrılan oydu. Aşık olsa neden ayrılsın? Kendine gel. Gözün dönmüş senin

Serkan yanımdan ayrıldı... ilk kavgamızı yapmıştık... Eylül yüzünden... bravo!

SERKAN
Cemre aşırı tepki veriyordu. Olacak şey değildi, Eylül'ü evli barklı bir adama yürümekle suçlamıştı. Her ne kadar yollarımızı ayırsak da Eylül'ün öyle bir kız olmadığını rahatlıkla söylebilirdim...

Eylül'ü belki kızların onu tanıdığından bile iyi tanıyordum. Biz iki sevgiliden çok birbirbirini seven, saygı gösteren çok fazla yakın iki arkadaş, iki sırdaş gibiydik... o herşeyini bana anlattı, ben kimseye anlatamadıklarımı ona anlattım. İlk başta duygularım çok yoğundu ona karşı. Aşıktım... evet aşıktım ama zamanla azalmıştı. Eylülün de dediği gibi yaşadıklarımız hiç de kolay şeyler değildi, belki de bu yüzden hislerimiz azaldı. Sırf benim değil onun da aynı şeyleri hissettiğini biliyorum. Tek fark, ben aşkımı hemen bulmuştum, o ise hala yalnızdı...

Cemreyle sırf bu sebeple ilk kavgamızı etmiştik. Ben ne desen o anlamayacaktı bu sebeple bir süre susmak ve yalnız kalmak ikimize de iyi gelecekti.

Eve geldim. Annem de Defne de şaşırarak yanıma geldi...

Nazan : yalnız mı geldin?

Serkan : evet...

Defne : ay yoksa kavga mı ettiniz?

Serkan : sanane Defne? Sanane?

Defne : öf iyi be tamam... ben çıkıyorum...

Nazan : nereye kızım?

Defne : çalışıcam anne... hani üniversiteye giricem ya

Nazan : aman sanki becerebileceksin de... o kızlar tek bir özel ders bile almadan en güzel okulu kazandılar,sana senelerdir özel ders aldırdık ama hiçbir işe yaramadı

Defne : bunları söylediğine çok pişman olacaksın annecim

Defne çıkmıştı,annem de sırıtarak bakıyordu bana. Yani bu kadar mı çok sevinmişlerdi Cemre'den ayrılma ihtimalime? Kimi sevsem annem sevmiyordu...

CEMRE
Odada sadece Eylülle ben vardık ama birbirimize hiç bakmıyorduk, ağzımızdan tek kelime bile çıkmamıştı. Birkaç kitap aldı ve çıkacaktı ki Kader girdi odaya, Eylül'ü durdurdu...

Kader : Eylül.. nereye?

Eylül : dışarı çıkıyorum, geç kalmam..

Kader : nereye ama?

Eylül : ufak bir işim var...

Kader : Üniversiteye hazırlık kitaplarıyla mı?

Eylül : iyi tamam... ben özel ders veriyorum

Kader : ders mi? Kime? Parayla mı yapıyorsun?

Eylül : parayla değil,en azından şimdilik. Öyle bir bütçesi olduğunu sanmıyorum zaten

Kader : tanıdığımız biri mi? Ay yoksa Sedef mi?

Cemre : tabii bi de Güney evdeyse neden olmasın...

Eylül : sen kessene sesini. Ne iğrenç bir insansın ya! Bugün söylediklerin korkunçtu yeterince...

Cemre : gerçekler..

Eylül: Yetmiyor mu ha? Yetmiyor mu Serkan sana? Bir zamanlar aşık olduğum adamı aldın kendine aşık ettin. Hala ne istiyorsun benden? Canımı mı vereyim artık sana?

Cemre : senden birşey istediğim yok

Kader : boşver şunu Eylül... ee Sedef mi?

Eylül : hayır... Defne'ye..

Cemre : ne?! Doğru muydu yani? Defne'ye ders falan vermeyeceksin tabii ki, değil mi?

Kader : sanane kızım? Niye sinirlendin sen şimdi?

Eylül : ne o? Yoksa Serkan hala beni seviyor olabilir mi diye mi bu öfken? Güvenmiyor musun o uğrana herkesi karşına aldığın aşkına?