Dayan Yüreğim

68

MERT
Songüle blöf yapmıştım, tabii ki boş bir tehdit savurmuştum... bunun onu üzeceğini bile bile Güney'e her şeyi anlatamam. İsterim ama yapamam... eğer bunu yaparsam Songül beni asla affetmez...

Mutlu bir şekilde eve geldim, hazırlandım, ufak bir çanta hazırladım. Annemler evde olduğu için onu eve götüremezdim, bir otele giderdik...

Songülün çıkış saatine kadar oyalanırken bir mağaza gördüm ve içeri girdim. Songüle birkaç parça kıyafet ve iç çamaşırı almıştım. Eve gitmeyeceğimiz için lazım olabilirdi...

MERAL
Okula gitmek ve Merti görmek istemiyordum. Güney'i görünce de hala olanları ona anlatmadığım için vicdan azabı duyacaktım, o yüzden okula gidemezdim, henüz değil. Dışarı çıktım, biraz gezmek ve alışveriş yapmak bana iyi gelecekti.

Sokakta Mert'i gördüm bir kadın mağazasına girdi ve elinde bir sürü poşetle çıktı. Onu takip ettim, yapmamam lazımdı ama yaptım. Beni görmemişti, arkasından belli etmeden devam ettim. Bir iş merkezinin önünde durdu, bekledi, bekledi, bekledi... birine sarıldı, dikkatlice baktığımda şaşırmamıştım, o kız Songüldü.. tabii ki oydu, ne bekliyordum ki? Kıyafetleri bana almasını mı? Songülün belinden tutup, iş yerinin önüne parkettiği arabasına bindirdi ve gazlayıp gittiler... ben de olduğum yerde göz yaşlarımla kalmıştım. Koşarak eve döndüm, kaçamazdım, her yerde karşıma çıkacaklardı, her zaman... ben çirkin miyim? Kimse beni sevmiyor... Cenk de sevmedi, Kader'e gitti... Mert de sevmedi, Songüle gitti. Benim karşıma düzgün bir insan çıkacak mı? Ben neden mutlu olamıyorum? Neden sevdiğim herkes gidiyor? Annem, Cenk, Mert... kardeşim dediğim Songül de...

Artık yapacak başka bir şey kalmamıştı, dayanamıyordum, canım çok yanıyordu... bunu dindirmek için tek bir çarem vardı...

SONGÜL
Güney'e şirkette işlerin uzadığını ve gecikeceğimi söyledim. Sonra da birkaç kişiyle orda kaldığımı söylecektim, ne yapabilirdim ki?

Mert beni bir otele getirdi, bir suit tutmuş, büyük bir oda hatta bir ev gibiydi...

Mert : beğendin mi?

Songül: beğenip beğenmemem farkeder mi? O iş için burda değil miyiz zaten?

Mert : sakın bir daha bana bunu söyleme... ben seni bedenin için sevmedim asla Songül... ben sana aşığım aşık. Şuan Güneyden boşansan anında seninle evlenirim...

Songül : madem aşıksın, beni tehdit etme.. rahat bırak ne olur

Mert : anla beni yapamam... yapamam Songül, o adamdan çocuğun olmasına dayanamam. İlla ki bir çocuk istiyorsan biz de yaparız. Ama ondan olmaz...

Songül : ama ben onunla evliyim ve şuan her şey güzel gidiyor Mert...

Mert : Meral her şeyi biliyor

Songül : ama kimseye söylemedi.

Mert : ama söyleyecektir... Meral bu biliyorsun, ağzı sıkı olmadı hiçbir zaman. Bir gün öğrenecekler, aslında ne kadar erken o kadar iyi...

Songül : hayır, şimdiye kadar söylemedi, bundam sonra da söylemez. Lütfen sen de söyleme... hele beni bununla tehdit etme

Mert : anla beni be Songül... özlüyorum seni. Hele Güney bebek dediğinde çıldırdım.

GÜNEY
Songül geç gelecekmiş. Ben de evde yalnız kalmamak için Mert'in evine gittim, Meralle ilişkileri hakkında konuşurduk falan... ama evde yokmuş. Ben de Meral'e gittim, belki bir şeye ihtiyacı falan olurdu... odasının ışığı yanıyor ama kapıyı açan yoktu. Zaten arabası da burdaydı, Meral belli ki evdeydi. Ama belki de Meral evde tek başınaydı ve uyuyordu. Ama uyusa bu kadar sese uyanırdı dimi? Bu işte hir gariplik vardı...

Mutfak camı açıktı, resmen bir hırsız gibi içeri girmiştim ama endişelenmiştim. Meral, evin içinde seslenmeme rağmen bana cevap vermedi bu yüzden ben de direkt odasına gittim. Odaya girdiğimde şok oldum, Meral yerde yatıyordu, etrafa saçılmış ilaçlar ve bir ilaç kutusu vardı... hemen yanında gidip sarstım...

Güney: Meral, canısı naaptın sen? Uyansana hadi kızım...

Ama Meral uyanmadı...

eysercilerrr bölüm istemiş ❤️