Dayan Yüreğim

57

SONGÜL

Meral'e bu şekilde yakalanmama mı yoksa Güney'in her şeyi öğrenecek olmasına mı üzülseydim bilemiyordum. Mert, Meral'in peşinden koşarken ben de Meral'in Güney'e her şeyi anlatmasından korkmuş bir halde dikiliyordum. Ama söylediklerinde haklıydı. Ben ne hale gelmiştim böyle? Bu ben değildim.. ben sevgiliyi, Güney'i aldatmıştım... hem de Mert ile.. hem de bir kere değil.. iki olmuştu bu. Hele Meral'in yüzündeki o ifade.. o ifadeyi ölene kadar unutamazdım...

Şimdi Meral Güney'e her şeyi anlatırsa ne olurdu? Güney'in yüzüne nasıl bakardım ben? Ne yapardım? Ne olacaktı? 

Hemen odaya döndüm, kıyafetlerimi giyip çıkıyordum ki Mert yanıma geldi...

Mert : Songül, dur gitme.. Meral çok sinirli...

Songül : biliyorum.. neden acaba? Sevgilisiyle arkadaşını yatakta bastığı için olabilir mi?

Mert : bir gün öğreneceklerdi zaten...

Songül : belki.. ama bu şekilde değil Mert! Ulan kardeşimin gözü önünde ne hale geldim ben farkında mısın? Ozanla ve Serkanla da aynı halde olup olmadığımı sordu düşünebiliyor musun?

Mert : saçmalık

Songül : değil.. saçmalık falan değil, haklı... sen onun sevgilisiydin Mert... baksana şimdi ne oldu... çok kötü bu.. çok kötü...

Mert : tamam.. baksana madem öğrendi artık bunu saklamamız gerekmeyecek Songül.. düşünsene. Gizli saklı yok artık

Songül : saçmalama Mert.. ben sana söyledim, ben evliyim. 

Mert : kötü giden bir evlilik...

Songül : kötü veya iyi farketmez... yine de evliyim...bir kocam var.. ailem var

Mert : sen orda onunla mutlu olsaydın, burda olmazdın Songül.. sen burda benimle mutlusun. Bunu sen de gayet iyi biliyorsun, farkındasın ama belli etmiyorsun. Neden?

Songül : kes kes kes.. ne olur sus Mert... Meral gitti. Güney'e her şeyi anlatacak. Sonra ne olacak?

Mert : boşanırsınız.. ben de tutarım senin elinden..

Songül : bırak ya... 

Mert : ne?

Songül : hiçbir şey olacağı yok Mert.. Ulan, Güney benim için neler yaptı, nelere katlandı bir de benim şu halime bak... adam benim için annesinden vazgeçip gecekonduda yatarken ben arkadaşımın sevgilisiyle villada...

Mert : yapma Songül... 

Songül : Güney yıkılacak.. Meral söyleyecek işte her şeyi.. onun ağzında bakla ıslanmaz zaten, anında gitmiştir Güney'in yanına...

Mert : ben senin yanındayım Songül..

Songül : annesinin yanına döner dimi? Bırakır beni... zaten ben olsam ben de bırakırdım...

Mert : Songül..

Songül : ben gidiyorum... ben anlatıcam Güneye... Meralden önce benden duysun her şeyi...

Mert'in yanından ayrılıp eve gittim. Şaşırtıcı şekilde Zehra abla ya da Melek evde değildi. Sadece Güney vardı ve mutsuz görünüyordu...

Güney : oo Songül... geldin demek

Songül : evet geldim Güney..

Güney : akşam eve geldim.. ve yalnızdım. Kimse yoktu evde biliyor musun? Karım da yoktu...

Ortalık öyle sakin ve dingindi ki... fırtına öncesi sessizlik gibi.. Güney üzgün ama sakindi. Ama benimle öyle alay eder gibi bir hali vardı ki.. sormasam bile Meral'in buraya gelip ona her şeyi anlattığından emindim

Songül : Güney ben...

Güney : yine naapıyorsun Songül? Naapıyorsun? Biz evli değil miyiz? Ne bu hal?

Songül : Meral buraya geldi mi?

Güney : geldi.. bir şeyler söyledi bana, ilk başta inanasım gelmedi hiç ama şimdi anladım neden geceleri ikide bir ortadan kaybolduğunu...

Songül : Güney bak, özür dilerim... gerçekten özür dilerim.. evliliğimiz berbat gidiyor ve ben..

Güney : evet biraz kötü gidiyor.. ama berbat değildi be Songül.. yani halledilebilirdi. Ama gördüm ki sen buna pek istekli değilsin...

Songül : istekliyim.. gerçekten... yaşanan onca şeyden sonra... 

Güney : bilmiyorum Songül.. geçen gün annemle bile konuştum biliyor musun.. bana ne dese beğenirsin... aldatanlar  bir tek erkekler değil.. karını boş bırakma dedi. Gülüp geçtim...

Songül : ben...

Güney : madem istemiyorsun neden hala burdasın Songül? Madem aşık değilsin, boşanalım... sen de geceleri burdan kaçmak zorunda kalmazsın.. ben de her gün Zehra ablayla uğraşmak zorunda kalmam.. sen istediğin yerde olursun... ben de sakin ve huzurlu bir şekilde uyurum... ama beni yalanlarınla kandırıp oyalama artık!