άτοπον

62 11 2
                                    

Λατρεία άτοπων συναισθημάτων αγκαλιάζει χλωμά την υφή της θλίψεως σου
ένα μικρό αεράκι υποσυνείδητα αφήνω στο όνομά σου
και μία μελωδία, αυτές τις εφήμερες των λέξεων που σπάνια ενθυμείσαι
να σκεπάσει το σήμερα που εγκαταλειπουμε διότι φυλάγει καταιγίδες και ανέμους
και σαν καθρέπτης την δειλία μου εκθειάζει

Μισάνοιχτη Κάμαρη Where stories live. Discover now