Ένας γκρίζος ποταμός που λιμνάζει στην βλεψη σου
θέλω να 'μαι·
ίσως όχι γκρίζος,
μα τα χρώματά μου
έχουν από καιρό
περάσει το κατώφλι της αβύσσου
και σκοτεινιάζουν
ή ξεθωριάζουν γρήγορα.
Ένα χλωμό αγέρι που βοηθά
το πλοίο σου να σαλπάρει
στην άγρια θάλασσα των σκέψεων
θέλω να μαι·
κι αν δεν αντέχεις την κακοκαιρία,
θα την ενσωματώσω ολάκερη
στον ερεβώδη θίασο
των συναισθημάτων μου.
-Α
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
