Μισάνοιχτη Κάμαρη

αυτοπροσωπογραφία

Βαραίνει τα βήματα μου·
είν'όμορφη
και άσχημη πολύ,
κουραστική,
απόμακρη,
μονότονη.
Βαραίνει τα βήματα μου·
την απεχθάνομαι,
θέλω να φύγει,
την ζηλεύω
και την λυπάμαι.
Γερνάει
και γερνάει κενή
ως μια εικόνα μισή,
έναν δικό μου πίνακα
δίχως ταλέντο,
ένα ποίημα
δίχως όμορφο στίχο,
μια ζωή
δίχως νόημα.
Βαραίνει τα βήματα μου·
την απεχθάνομαι.
Είν'απελπισμένη,
άκεφη,
μίζερη,
γεμάτη κακία,
προσποιείται,
δεν προσπαθεί
μόνο
βαραίνει τα βήματα μου·
την απεχθάνομαι.
Δεν τη γνωρίζω διότι
δεν υπάρχει κάτι να μάθω
ούτε ο κόσμος να γνωρίσει.
Είν'άδεια,
μια μίμηση,
ένας καθρέπτης,
ένα διάφανο κάλυμμα,
ένα ακόμη χαλίκι
που
βαραίνει τα βήματα μου.
Είναι οργισμένη
και φοβάται
σαν θηρίο·
ούτε ποίηση
γνωρίζει πώς να γράψει.
Αγαπά τις λέξεις,
μα
γράφει σε κύκλους
ίδια πράγματα
βαρετά,
νωχελικά,
κακόκεφα.
Δεν γνωρίζει
πώς
να συγκινεί ψυχές.
Να!
δες
πώς
γράφει τις λέξεις
την
μία
κάτω
από
την
άλλη
σάμπως θα αγγίξει
τους ανθρώπους.

-Α