Μισάνοιχτη Κάμαρη

Τραγικωμωδία

Βλέπω το πλάι μου άδειο από 'σενα,
νιώθω τα μάτια σου άδεια από 'μενα
σαν όλα να φεύγουν νωχελικά κι αργά,
στον καιρο να χάνονται εξωφρενικά ομαλά.

Είναι τα χέρια μου σαν μάρμαρο κρύα
θυμίζει η όψη μου τραγική κωμωδία.
Είναι τα χέρια σου σαν μάρμαρο κρύα,
θυμίζει το βλέμμα σου κωμική τραγωδία.

Ξυπνώ και καταλήγω να ονειρεύομαι,
σε κοιτώ και σε κρατώ ανακουφισμένη.
Δεν άντεχα να ήμουν ξεχασμένη
για 'σενα που απ' το είναι σου μαγεύομαι.

Δεν θέλω πια να κλείνω τα μάτια μου,
σε παραξένεψε αυτή μου η στάση.
Είμαι παιδί που όλο τρέμει να χάσει
το φεγγαρόφωτο που φέρουν τα μάτια σου .

Νιώθω το πλάι μου τόσο άδειο από 'σενα,
βλέπω τα μάτια σου τόσο άδεια από 'μενα.
Ελπίζω μόνο να σου διαβάσω το ποίημα
για μια φορά, πριν για μας σπάσει το νήμα.

-Σειρήνα