Μισάνοιχτη Κάμαρη

Το υπόγειο

Ανέκαθεν στα υπόγεια βασίλευε
     το όνειδος, η αισχύνη του κόσμου.

Στο υπόγειο της ψυχής μου θα κλείδωνα
την τόσο έκδηλη εύθραυστη
και υπερευαίσθητη πλευρά μου,
'κείνη που έδιωχνε τα πάντα μακριά
και δεν γυρνούσαν.

θα έκρυβα,
τους κύκλους που κάνει η σκέψη μου και δεν ξεφεύγει
διόλου απ'την έμμονη μάταιοτητα,
'κείνη που πάντα πλάι στις Σειρήνες σιγοψιθυρίζει
ανέλπιδα λόγια
και πάντα με πείθει, με κερδίζει.

Στο υπόγειο της ψυχής μου θα κλείδωνα
την ματαιόδοξη λαγνεία μου για τελειότητα
και την πνιγηρή απογοήτευση που την διέπει
(σαν ποτέ δεν κατορθώνω να την φτάσω).

θα έκρυβα,
όσες λέξεις γράφω αυτήν την ώρα
διότι,
σκιαγραφούν και προδίδουν δίχως τύψεις
την αποπνικτικά αδύναμη ταυτότητά μου.

Στο υπόγειο της ψυχής μου θα έκρυβα
το έρεβος,
που ήλπιζα να μην απέπνεα
και τόσο επιθυμώ να διώξω από 'μένα.

θα έκρυβα,
εμένα.

-Αθηνά