Τα όνειρα,
λευκά πουλιά που έπεσαν στη γη, απότομα.
Μ'ένα εναέριο φτερούγισμα,
χάθηκαν.
Αφήνοντας πίσω τις ελπίδες μου
να σβήνουν σε γκρίζους ουρανούς
και τ'άστρα τους να σμίγουν
με τους κύκλους.
Εκείνους τους ατέρμονους κύκλους
της συνειδήσεως.
-Ἀθηνᾶ
YOU ARE READING
Μισάνοιχτη Κάμαρη
Poetryέμμετρη καλοκαιρινή θολούρα παρούσα στην μισάνοιχτη κάμαρη των σκέψεων και στο σκοτεινό νοητό τούνελ των θλίψεων σάμπως θυμίζει ταξίδι η μισάνοιχτη ζωή μου καθώς γεμίζει από παραισθηση και ζωντανά φαντάζουν τα φαντάσματα σε μια στιγμή απούσα φα...
